17 स्योंम्बै एलिया बिबै म्हिए ताँ मैंन्। च ङ्यो धों तबै म्हिन् मुँल। दिलेया चइ नाँ आयुरिगे बिसि सैं न्होंउँइँलेन् प्राथना लमा सोंदिं से म्हैंन ट्हुल् समा च ह्युलर नाँ आयुल।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, इस्राएल ह्युलर एलियाए पलोर साडे सोंदिं समा नाँ आयुमा थेबै अँङ्गल् तल। च त्हेर चर म्हरेस्योमैं ल्हेंन् मुँल।
दिलेया पत्रुसइ, “आफ्योद्, ङैना म्हिन् ग,” बिदै चलाइ रेइ।
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
परमेश्वरजी ओंसोंन् त्हाँबै म्हिमैंलाइ आत्याग्दिइमुँ। परमेश्वरए छ्वेर एलिया अगमबक्ताइ लबै प्राथनाए बारेर क्हेमैंइ सेइमुँ। एलियाइ यहूदीमैंए बिरोधर परमेश्वरने छले बिल,
खेंमैंइ परमेश्वरए ताँ छेनाले बिप्रल् योंबै ल्हागिर मुउँइँले नाँ युल् आलबै शक्ति चमैंने मुँ, चमैंइ स्योंमैं या को लवाल् खाँमुँ, छलेन चमैंए सैंर मैंबै त्हेर पृथ्बीर तब आतब दुःख पल् खाँबै शक्ति या चमैंने मुँ।