15 छले बिश्वास लसि लबै प्राथनाइ नबै म्हि सब्मुँ। धै प्रभुजी चए नब सल् लमिंम्, झाइले चइ पाप लइमुँ बिस्याँ चइ क्षमा योंब्मुँ।
खीजी चमैंने “क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर छेनाले बिश्वास आलइरि ग। ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंने पासगिए फुँ द प्रि बिश्वास मुँस्याँ चु कों ‘क्याइ स्योह्याद्’ बिलेया च स्योह्याम्। धै क्हेमैंइ लल् आखाँबै सै तोइ तरिब् आरे।”
च लिउँइँ येशूजी च नबै म्हि मन्दिरर त्होसि बिइ, “ङ्ह्योद्! क्हि सल् खाँइमुँ। क्हिए फिर तोइ दुःखमैं आखरिगे बिसि धबै पाप आलद्।”
खीजी ङने पिंब्मैं खाबै आम्हरिगे, दिलेया ह्युलर्बै आखिरि त्हिंइर ङइ चमैं ताँन् सोगों लमिंरिगे बिब ङलाइ कुल्मिंबै आबाए सैं मुँ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए बुद्धिउँइँलेन् म्हिमैंइ ह्रोंसने बुद्धि मुँब् धों ङ्हाँलेया चमैंइ खेंमैंए “बुद्धिउँइँले” खीलाइ ङो सेल् आखाँ। छतसि ङ्योइ बिप्रबै सैं तोंबै ताँउँइँलेन् खीजी ह्रोंसए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ जोगेबै चाँजो लइ।
येशू ख्रीष्टलाइ सिबउँइँले सोगों लमिंबै परमेश्वरजी ङिलाज्यै या येशू ख्रीष्टने घ्रिन् लसि सिबउँइँले सोगों लमिंब्मुँ, धै खीजी ङिलाइ क्हेमैंने बालुन् खीए ङाँर बोब्मुँ बिब ङि सेइमुँ।
छले ह्रिमा चइ तिफुँइ संका आलल्ले “ह्रोंसइ ह्रिबै सै परमेश्वरजी क्ह्रोंसेंन पिंम्” बिबै सैं मैंरिगे। संका लबै म्हि थेबै खैंइ छाइ-माइ लबै मा ङ्युँइर्बै क्युए भेल्गा धों तब्मुँ।
क्हेमैंए न्होंरि खाबलाज्यै या दुःख तइमुँ वा? चइ प्राथना लरिगे। खाबै या सैं तोंरिइमुँ वा? सैं तोंरिइमुँ बिस्याँ चइ प्रभुए मिंर क्वे प्रिंरिगे।
छतसि क्हेमैं घ्रिइ घ्रिने ह्रों-ह्रोंसए पाप आलोद्, पाप लइमुँ बिस्याँ लइमुँन् बिद्। झाइले क्हेमैं सबै ल्हागिर घ्रिइ घ्रिए ल्हागिर प्राथना लद्। छ्याब आरेबै म्हिइ लबै प्राथनार शक्ति मुँ, छतसि चइ के लम्।
चइ चु ताँ था सेरिगे: पापि घ्रिलाइ चए आछ्याँबै घ्याँउँइँले एपखबै म्हिइ चलाइ सिबउँइँले जोगेमिंब्मुँ, धै चए ताँन् पापमैं क्षमा तब्मुँ।