5 “ङ्योए न्होंर परमेश्वरजी थेंमिंबै प्ल्हइ आछ्याँबै सैमैं ङ्योए न्होंर टिब तिफुँइ आसैदि,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर बिबै ताँ क्हेमैंइ स्योलि धों ङ्हाँइमुँ वा?
चल ल्हें र-क्युमैं, मे-क्ल्हामैं नेरो केब्छैं-केब्स्योमैं तब् म्रोंसि पलिश्तीमैंइ चए फिर ह्रिस लबर होंइ।
राहेल ङाँइँले याकूबए प्हसेमैं आत। छतसि राहेलइ ह्रोंसए आनने ह्रिस लबर होंइ। चइ याकूबने “ङलाज्यै प्हसेमैं पिंन्! आपिंस्याँ ङ सियाब्मुँ,” बिइ।
छतमा चए आघेंमैंइ चने ह्रिस लबर होंइ। दिलेया आबाइ बिस्याँ च ताँ सैं न्होंर्न थेंइ।
दिलेया च्होंउँइँले खबै प्हसे ह्रोंसल आतब् सेसि चों ङाँर ह्यामा ओनानइ आघेंलै या प्हसे आतरिगे बिसि प्लु सर भ्योंवामल।
पृथ्बीरि म्हिमैंइ ल्हें आछ्याँबै केमैं लब्रें लइ। धै खोंयोंन् बिलै चमैंइ आछ्याँबै ताँमैं मत्त्रे मैंरिब याहवेहजी म्रोंइ।
याहवेहजी ख्रोए लिंबै थाँ किंबै लिउँइँ ह्रोंसए सैंर बिइ, “म्हिए सैंर्बै ताँमैं कोलो ओंनोंन् आछ्याँब तलेया म्हिइ लबै केउँइँले तारे ङइ खोंयोंइ पृथ्बीलाइ सराप पिंरिब् आरे। तोगो ङइ नास लब् धोंले सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं धबै ङ नास लरिब् आरे।”
तम्बुर चमैंइ मोशा नेरो याहवेहए पबित्र म्हि हारूनए फिर ह्रिस लइ।
दुष्ट म्हिमैं प्लब् म्रोंसि सैं च्योंब् आलद्; दुष्ट म्हिमैंइ तो ललैया चमैंए फिर ह्रिस आलद्।
दुष्ट म्हिइ आछ्याँबै के मत्त्रे लल् म्हैम्; धै छाबै म्हिइ ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुम्मैंलाइ आल्हो।
छ्वेर्बै ताँमैं खोंयोंइ स्योर आत। छतसि खाबै ङाँर परमेश्वरए ताँ युमुँ, चमैंने देउतमैं बिम्।
धबै परमेश्वरए छ्वेर्बै अर्को क्ल्ह्योर छले बिइमुँ। “चमैंइ म्लोबै म्हिलाइ ङ्ह्योब्मुँ।”
“म्रुँ ख्रीष्ट दाऊदए कुलकर्बै तब्मुँ, धै दाऊद नाँस बेथलेहेमउँइँलेन् खब्मुँ। बिसि परमेश्वरए छ्वेर आप्ह्रिइमुँ वा?”
“याकूबए च्ह योसेफने चए अलिमैंइ ह्रिस लमल। छतसि चमैंइ योसेफ मिश्र ह्युलर चुँवाँइ। दिलेया परमेश्वर चने बालु मुँल,
छतसि चमैं ताँन् खालर्बै आछ्याँबै के, दुष्ट के, लोब लब, ह्रिस लब, सैं आसब, आगुए न्होह्रों तबै केमैं लब, म्हि सैब, प्होंगि मिब, आगुए के न्होंवाब, फ्रम् ताँ लब,
मिश्र ह्युलर्बै फारो म्रुँए बारेर परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “क्हिइ ङए शक्ति ह्युल तिगोंन् उँइँरिगे, धै ङए शक्ति मुँबै मिं बिप्ररिगे ङ्हाँसि, ङइ क्हिलाइ म्रुँ लमिंइ।”
परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पबित्र प्ल्ह पिंइ, छतसि क्हेमैंए ज्यु पबित्र प्ल्ह टिबै मन्दिर ग बिब क्हेमैंइ आसे वा? क्हेमैं ह्रोंसल्न आङिं, क्हेमैं परमेश्वरल् ग।
ङ्यो परमेश्वर टिबै क्ल्ह्यो तबइले ङ्योइ कु म्हाँदिल् खाँम्मा? आखाँ! तलेबिस्याँ ङ्योए ज्यु क्ह्रोंसेंन खोंयोंइ तरिबै परमेश्वर टिबै क्ल्ह्यो ग। परमेश्वरजी ङ्योए बारेर छ बिइमुँ: “ङए म्हिमैंने ङ टिब्मुँ, झाइले चमैंने प्रब्मुँ। ङ चमैंए परमेश्वर तब्मुँ, झाइले चमैं ङए म्हिमैं तब्मुँ।”
परमेश्वरजी अरू ह्रेंमैंलासेया खीए फिर्बै बिश्वासर्न ठिक ठर्दिमिंब्मुँ बिबै ताँ ओंसोंन् छ्वेर प्ह्रिथेंल। छतसि परमेश्वरजी अब्राहामलाइ “क्हिउँइँलेन् ताँन् ह्रेंमैंइ आशिक योंब्मुँ” बिसि सैं तोंबै ताँ बिल।
तलेबिस्याँ ओंसों ङ्योइ या आमादु, बिब आङिंब, आतबै केर प्रब, सयल लब, आगुए फिर ह्रिस लब, आगुइ ङ्योलाइ हेल लमल, ङ्योज्यै या अरूलाइ हेल लमल।