3 धै क्हेमैंइ परमेश्वरने ह्रिलेया आयों, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ ह्रोंसए सयल थोबै ल्हागिर मत्त्रे आछ्याँबै सैंइ ह्रिम्।
चमैंइ ल्होमिंन् बिसि ग्वार ह्रिइ, दिलेया चमैं जोगेमिंब खाबै आरेल। चमैंइ याहवेहने या ग्वार ह्रिइ, दिलेया खीजी चमैंने तोइ ज्वाफ आपिं।
“च त्हेर क्हेमैंइ ङने ग्वार ह्रिब्मुँ, दिलेया ङइ थेरिब् आरे; चमैंइ दु:खले ङ म्हैप्रब्मुँ दिलेया चमैंइ ङ स्यारिब् आरे।
दुष्ट म्हिइ पिंबै ख्रो याहवेहजी आखो, दिलेया सोजो म्हिइ लबै प्राथना थेसि खी सैं तोंम्।
दुःख योंबै म्हिइ ग्वार ह्रिमा थबै न्ह आलल्ले टिबै म्हिइ ग्वार ह्रिमा चलाइ खाबज्यै ल्होरिब् आरे।
दुष्ट म्हिइ पिंबै ख्रो याहवेहजी आखो; झन् आछ्याँब सैं लसि पिंबै ख्रो कति आखो।
दिलेया येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ तो ह्रिरिइमुँ च सै क्हेमैंइ था आसे। तारे ङइ नोबि छेबै दुःख क्हेमैंइ नोल् खाँम्मा?” बिमा चमैंइ “खाँम्,” बिइ।
छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ह्रिबै सै क्हेमैंन आसेइमुँ। ङइ नोब् धों तबै दुःख क्हेमैंइ नोल् खाँम्मा? ङइ किंब् धों तबै बप्तिस्मा क्हेमैंइ किंल् खाँम्मा?”
तलेबिस्याँ ह्रिब्मैंइ योंब्मुँ, म्हैब्मैंइ स्याब्मुँ, झाइले म्रार ह्राब्मैंए ल्हागिर परमेश्वरजी म्रा थोंमिंब्मुँ।
दे त्हे लिउँइँ च्ह च्योंबइ ह्रोंसए अँश चुँवाँसि ताँन् मुइ खागु लसि धिंउँइँले त्होंयाइ। धै ह्रेंगोर्बै ह्युलर ह्यासि बेल्ले फुर्मास लसि मुइ ताँन् नुवाइ।
क्हिए सै न्होर बोसि ताँन् नुवाबै च्ह एखमा चए ल्हागिर क्हिइ छोबै क्यु साँडे सैसि च्हौ थेबै भत्यार लमिंब आ।’
क्हेमैंए न्होंरि प्होंगि कैगि खनिउँइँले खमुँ? च ताँन् केमैं सयल थोदा ङ्हाँबै सैंउँइँले खम्, आङिं वा? छाबै सयल थोबै ताँ क्हेमैंए सैंर खोंयोंइ बिले तरिम्।
झाइले ङ्योइ खीने तो सै ह्रिलेया योंम्, तलेबिस्याँ खीजी बिबै ताँमैं ङ्योइ ङिंम्, धै खीए सैं तोंन् लबै केमैं ङ्योइ लम्।
झाइले खीए सैंर मैंब् धोंले ङ्योइ खीने तो ह्रिलेया खीजी ङ्योए ताँ थेमिंम् बिब् सेसि ङ्यो खीए उँइँर तोइ आङ्हाँन्ले ह्याल् खाँम्।