2 ङ्यो ताँनइ ल्हें गल्तिमैं लम्, दिलेया खाबइ ह्रोंसइ पोंबै ताँर गल्ति आल, चइ ह्रोंसए ताँन् ज्युइ या तार झोंल् खाँम्, धै च क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै म्हि तम्।
ह्रोंसए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंन्, धै ह्रोंसए म्हदेइ स्योर आतेद्,
“ङइ तो के ललेया च्हैंसि मैंसि छेनाले लब्मुँ, धै ङए सुँज्यै या आछ्याँबै ताँमैं पोंरिब् आरे। दुष्ट म्हिमैंए उँइँर ङ तोइ ताँ पोंरिब् आरे,” बिसि ङइ बिल।
ताँ ल्हें पोंमा आछ्याँबै तल् खाँम्, दिलेया च्हैंसि मैंसि पोंबै म्हि बुद्धि मुँब् ग।
खैच्हिजिले आपोंबै म्हिए छ्हर बिब् धों तम्, सुँर तो खमुँ चन् पोंबै म्हि नास तयाम्।
“ङए सैं छ्याँब मुँ; ङइ आछ्याँबै केमैं आलइमुँ, ङने पाप आरे,” बिसि खाबइ बिल् खाँमुँ?
सुँइ खैच्हिजिले आपोंइ बिस्याँ ह्रोंसए फिर दुःख तबइले जोगेम्।
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।
तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै ताँमैंउँइँलेन् क्हेमैं छ्याब् मुँब नेरो छ्याब् आरेब ठर्दिब्मुँ।”
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “परमेश्वरए उँइँरि खाबज्यै या ठिक के आल, अँहँ ठिक के लबै म्हि घ्रि या आरे।
छतसि ङइ छले क्होइमुँ: छ्याँबै के लदा ङ्हाँना-ङ्हाँन् ङइ पाप मत्त्रे लम्,
ङइ ह्रोंसए ज्यु भोंब् लबै ल्हागिर तालिम पिंब् धोंले ह्रोंसए न्होंर थेंम्। तले छ लम् बिस्याँ ङइ अरूमैंलाइ “खेलर भों लद्” बिसेरो ङ फेल आतरिगे बिसि छ लब् ग।
दिलेया “ताँन् म्हिमैं पापए न्होंर मुँ” बिसि छ्वेइ बिइमुँ। छतसि परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै खोंयोंइ आनुबै छ्ह येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले मत्त्रेन् योंइमुँ।
तलेबिस्याँ म्हिमैंए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छाइ पबित्र प्ल्हए बिरोध लम्, छलेन पबित्र प्ल्हए छ्याँबै इच्छाइ म्हिमैंए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छाए बिरोध लम्। चुमैं ङ्हिं आक्ह्रि। छतमा क्हेमैंइ छ्याँबै केमैं लल् म्हैलेया लल् आखाँ।
ताँन् म्हिमैं ख्रीष्टर भोंसि तरिगे बिसि ङिइ ख्रीष्टउँइँले खबै बुद्धिए ताँमैं लोमिंदै ताँन् म्हिमैंने न्ह क्रों मि क्रोंले टिद् बिम्।
क्हेमैं न्होंर्बै अर्को येशू ख्रीष्टए के लबै म्हि इपाफ्रासज्यै या क्हेमैंने जय मसीह बिमिंइमुँ। क्हेमैंए सैं भोंब् तरिगे, ताँन् सैरि पक्का तरिगे, झाइले परमेश्वरजी बिब् धोंले क्हेमैंइ ताँन् लरिगे बिसि चइ खोंयोंइन क्हेमैंए ल्हागिर बेल्ले प्राथना लसेन्मुँ।
क्हेमैं ताँनलाइ छ्याँबै गुनइ प्लिंमिंरिगे, धै खीए सैंर मैंब् धों तब क्हेमैंइ लल् खाँरिगे। परमेश्वरजी खोबै के येशू ख्रीष्टउँइँले खीजी क्हेमैंए म्हाँजोर लरिगे। येशूए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
खाबज्यै या “ङइ ठिक के लइमुँ” बिमुँ, दिलेया ह्रोंसए सुँइ तो योंमुँ चन् पोंम् बिस्याँ चइ ह्रोंसलाइन लुम्। छाबै म्हिइ ठिक के ललैया चइ लबै के फाकर्न तम्।
छले सैदिल् खाँबै भों योंबइले खैबै दु:खर्न बिलै क्हेमैं बिश्वासर भोंब तसि ढुक्काले टिद्।
तलेबिस्याँ छ्वेर्बै ताँन् ठिममैं म्हाँदिसि ठिम घ्रि मत्त्रे आम्हाँदिबै म्हिइ छ्वेर्बै ताँन् ठिममैं आम्हाँदिब् धोंन् तसि परमेश्वरए उँइँर छ्याब् मुँबन् तम्।
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “खाबइ ह्रोंसए छ्ह छ्याँब तरिगे धै सुखा योंरिगे ङ्हाँमुँ, चए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंरिगे, धै चए सुँइ स्योर तेसि आपोंरिगे।
दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ येशू ख्रीष्टने घ्रिन् लमिंइमुँ, धै खीजी योंब् धों तबै खोंयोंइ आनुबै मान ङ्योज्यै या योंरिगे बिसि खीजी ङ्योलाइ त्हाँइमुँ। क्हेमैंइ तिस्याँदे दुःख योंबै लिउँइँ खीजीन् क्हेमैंलाइ धबै छारा लमिंसि, भोंसि लमिंब्मुँ धै बेल्ले शक्ति मुँब लमिंब्मुँ।