10 च सुँउँइन परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंब नेरो म्हिमैंलाइ गाल् केब लम्। ओ ङए अलि-अङाँमैं, छ तल् आतमल।
छतमा अबीमेलेकइ अब्राहाम हुइसि बिइ, “क्हिइ ङिने तो लल् म्हैल? ङइ क्हिल तो न्होह्रों लवाइ? क्हिइ ङ नेरो ङए ह्युलए फिर च्हौ थेबै छ्याब खबै के तले तल् पिंल? क्हिइ ङने लल् आतबै के लइ!
छलेन क्हेमैंए फिर दुःख पिंब्मैंलाइ सराप आपिंन्, बरु चमैंए ल्हागिर परमेश्वरने आशिक ह्रिमिंन्।
क्हेमैं अझै परमेश्वरए फिर बिश्वास आलब्मैं धोंबन् मुँ। तलेबिस्याँ क्हेमैं ह्रों-ह्रोंसए न्होंर्न ह्रिस लब, प्होंगि कैगि लब तसेरो क्हेमैं परमेश्वरए फिर बिश्वास आलब्मैं धोंन् तइ, आङिं वा?
च्हौ मत्त्रे आङिं चमैं धिं-धिंर स्युरसि प्ल्हेउ तम्, चमैं तब-आतबै ताँमैं पोंब, आगु स्यारब, तोनतोंर्न आगुए केर यो झोंब्मैं तम्।
छतसि ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, फाकर्बै ताँ आक्वेंन्:
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं ताँनइ चु ताँ सेल् त्हुम्, ताँन् म्हिमैं छिट्ले ङेंब, क्हैल्ले पोंल् त्हुम्, धै युनन् ह्रिस खल् आत।
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए न्होंरि ल्हें म्हिमैं लोमिंबै चिब तल् आम्हैद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी निसाफ लमा लोमिंबै चिब्मैंलाइ कडा निसाफ लब्मुँ बिसि क्हेमैंइ था सेइमुँ।
मुल घ्रिउँइँले लिंब नेरो काँबै क्यु त्होंम् रो वा?
चु लेउँइँलेन् ङ्योइ ङ्योए प्रभु नेरो परमेश्वर आबाए मिं क्वेम्, धै चु लेउँइँलेन् परमेश्वरजी बनेबै म्हिमैंलाइ गाल् केम्।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।