26 छतसि खैले ज्युर प्ल्ह आरेस्याँ म्हि सियामुँ, छलेन छ्याँबै के आलबै बिश्वासै या सियाब् धोंन् ग।
क्हिजी ह्रोंसए लि लोमा चमैं ङ्हिंम्; क्हिजी चमैंए सो किंमा चमैं सियाम् धै धबै सर्न कोंयाम्।
चमैंइ सो पिमा चमैं सर कोंयाम्, च त्हिंइर्न चमैंए चाँजोमैं या नुयाम्।
झाइले येशूजी थेबै कैले बिइ, “ओ आबा, ङए प्ल्ह ङइ क्हिए योर्न थेंमुँ।” च्हौ बिसि येशूजी खीए सो पिवाइ।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै या “ङइ परमेश्वर म्हाँदिम्” बिलेया, छ्याँबै के आलस्याँ चइ बिश्वास लब तो केर फेइ? तो चए बिश्वासइ परमेश्वरए ह्रिसउँइँले चलाइ जोगेल् खाँम्मा?
च धोंलेन् परमेश्वर म्हाँदिलेया छ्याँबै केमैं आलस्याँ चइ परमेश्वर म्हाँदिब फाकर्न ग।
ओ ताँ आक्होबै म्हि! छ्याँबै के आलब्मैंए बिश्वास केर आफेब तम् बिसि ङइ क्हिने चिनु उँइँरिगे ङ्हाँइमुँ वा?