18 दिलेया कोइ म्हिइ बिलै, “क्हिने प्रे बिश्वास मुँ, ङने प्रे केमैं। ल्हु, छबिस्याँ के आलल्ले क्हिइ लबै बिश्वास ङने उँइँन्दि! धै ङइ के लसि ङइ लबै बिश्वास क्हिने प्रे उँइँब्मुँ।”
दिलेया खाबज्यै या “चु सै चल् आत उ?” ङ्हाँलै या चइ बिस्याँ परमेश्वरजी चलाइ दोषि ठर्दिम्, तलेबिस्याँ चइ छेनाले बिश्वास आलल्ले चइ। झाइले बिश्वास आलल्ले लबै के तो मुँले या च पाप ग।
छतसि ठिमइ बिब् म्हाँदिसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिल् आखाँ, दिलेया येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि मत्त्रेन् परमेश्वरए उँइँरि म्हिमैं ठिक ठर्दिम्।
धर्म-कर्म तोइ आलल्ले परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै म्हि बेल्ले ङ्हो सब् ग बिसि स्योंम्बै दाऊद म्रुँज्यै या छले बिइमुँ:
छतसि ख्रीष्ट येशूए फिर बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर दण्ड आरे।
क्हेमैं न्होंरि को-कोइइ बिमुँ, “छ बिस्याँ परमेश्वरजी तले म्हिमैं छ्याब् मुँबन् ठर्दिमुँ? तलेबिस्याँ खीए इच्छाए बिरोधर खाब् राल् खाँम्?”
छलेन ङइ अगमबाणि पोंबै भों योंलेया, क्होल् आखाँबै ताँमैं क्होल् खाँलेया, तोन्दोंरि सैर ह्रब-सेब तलेया, झाइले कोंमैं स्योवाल् खाँबै बिश्वास ङने मुँलेया ङइ अरूए फिर म्हाँया आलस्याँ ङ तोइ सैरै या केर आफेबै म्हि तम्।
तलेबिस्याँ खाबइ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लइमुँ च म्हि छारा तम्। ओंसोंबै आछ्याँबै सैमैं ताँन् म्हह्याइ, तोन्दोंरि सै छारा तयाल् खाँइमुँ।
ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, चु ताँन् बाछामैं ङ्योए ल्हागिर्न ग। छतसि ङ्योए ज्यु नेरो सैं पापर च्होवाबै सैमैंउँइँले ङ्यो स्यो तले। झाइले ङ्यो परमेश्वरने ङ्हिंसि खीए उँइँर ज्युर सैंर छ्याँब् ततै ह्याले।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
चर्बै ताँन् प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैंइ क्ह्रोंसेंन्बै बिश्वासउँइँले, छ्याँबै खों प्ह्यासि छ्याँबै सैंउँइँले, ताँनने म्हाँया लरिगे बिसि ङइ चु ताँ बिइ।
क्हिइ तो सैरै या स्योर आतेद्, ह्रोंसइ लबै ताँन् केमैंर छ्याँबै नमुना उँइँल् त्हुम्। छतमा क्हिइ बिबै ताँमैं या अरूइ क्वेंरिगे।
परमेश्वरजी बिबै ताँ आङिंबै यरिहो सहरर्बै म्हिमैंलाइ खीजी नास लमा बिश्वासउँइँलेन् फ्यालुस्यो राहाब नास आत, तलेबिस्याँ छैं लबर ह्याबै इस्राएलीमैंलाइ मान लसि चइ टिल् पिंल।
बिश्वासउँइँलेन् नेसि चमैं न्होंरि को-कोइइ ह्युलमैं ट्होइ, धै ठिक निसाफ लसि परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै आशिक चमैंइ योंइ। कोइइ सिंहए सुँ म्रुवाइ,
बिश्वास आलल्ले खाबज्यै या परमेश्वरलाइ सैं तोंन् लल् आखाँ। तलेबिस्याँ खाउ म्हि परमेश्वरए चेंदो खमुँ च म्हिइ “परमेश्वर क्ह्रोंसेंन मुँ धै खीलाइ म्हैब्मैंलाइ खीजी इनाम पिंब्मुँ,” बिसि बिश्वास लल् त्हुम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै या “ङइ परमेश्वर म्हाँदिम्” बिलेया, छ्याँबै के आलस्याँ चइ बिश्वास लब तो केर फेइ? तो चए बिश्वासइ परमेश्वरए ह्रिसउँइँले चलाइ जोगेल् खाँम्मा?
क्हेमैं न्होंर ह्रब्-सेब नेरो ताँ क्होबै म्हि खाब मुँ? च म्हिइ थेब् आप्हैंन्ले छ्याँबै बानिउँइँले छ्याँबै केमैं लसि उँइँरिगे।