17 च धोंलेन् परमेश्वर म्हाँदिलेया छ्याँबै केमैं आलस्याँ चइ परमेश्वर म्हाँदिब फाकर्न ग।
छतसि खीए फिर थेंबै बिश्वास, खीए फिर लबै आशा नेरो म्हाँया लब, चु ताँ सों खोंयोंइ तरिम्। चुमैं न्होंरि ताँन् भन्दा थेब म्हाँया लब् ग।
छलेन ङए ताँन् सै न्होर ङ्हाँदुमैंलाइ चुवालेया, धै ह्रोंसए ज्यु ख्रोंवाबर पिंवालेया ङइ अरूए फिर म्हाँया आलस्याँ ङलाइ तोइ फायदा आत।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
छले प्राथना लमा चु ताँमैं सों ङिए सैंर मैंम्: क्हेमैंइ प्रभु येशूए फिर बिश्वास लसि छ्याँबै के लइमुँ। झाइले ताँनने म्हाँया लसि क्हेमैंइ थेबै के लइमुँ। प्रभु येशू ख्रीष्ट क्ह्रोंसेंन धबै युब्मुँ बिसि क्हेमैंइ थेबै बिश्वास लइमुँ।
चर्बै ताँन् प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैंइ क्ह्रोंसेंन्बै बिश्वासउँइँले, छ्याँबै खों प्ह्यासि छ्याँबै सैंउँइँले, ताँनने म्हाँया लरिगे बिसि ङइ चु ताँ बिइ।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै या “ङइ परमेश्वर म्हाँदिम्” बिलेया, छ्याँबै के आलस्याँ चइ बिश्वास लब तो केर फेइ? तो चए बिश्वासइ परमेश्वरए ह्रिसउँइँले चलाइ जोगेल् खाँम्मा?
छतसि खैले ज्युर प्ल्ह आरेस्याँ म्हि सियामुँ, छलेन छ्याँबै के आलबै बिश्वासै या सियाब् धोंन् ग।