15 अलि-अङाँए न्होंरि खाब् मुँलै खिबै क्वें आरेस्याँ, चब सै या आयोंस्याँ,
तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैं क्हेमैंने खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ। क्हेमैंइ चमैंलाइ तोइ पिंदा ङ्हाँस्याँ खोंयों पिंलेन् खाँम्। दिलेया ङम् खोंयोंइ या क्हेमैंने आत।
यूहन्नाइ बिइ, “खाब्ने खिबै क्वें ङ्हिजोर मुँ, चइ आरेबै म्हिमैं तिजोर पिंरिगे, धै खाब्ने चबै सै मुँ चइ फो ख्रेंब्मैं चल् पिंरिगे।”
झाइले चइ ग्रिक क्युइ पोंबै यहूदीमैंने या छलफल लमल, दिलेया चमैंइ चलाइ सैल् म्हैमल।
चमैंलाइ म्हिमैंइ युँमाइ प्रिंसि सैइ, करौंतिइ क्ल्हेइ, सेलाँइ सैवाइ। छले दुःख पिंसि चमैंए सैमैं नोक्सान लवाइ। छतसि चमैं ङ्हाँदु तसि र-क्युए ट्हुबिमैं खिसि क्याइ खैने माइ खेले प्ररिइ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?
दिलेया प्लबै म्हि घ्रिइ ह्रोंसए बिश्वासी अलि-अङाँलाइ खाँचो तब् म्रोंसेया चमैंए फिर सैं सारो लइ बिस्याँ, परमेश्वरए म्हाँया चने तम् रो वा?