26 खाबज्यै या “ङइ ठिक के लइमुँ” बिमुँ, दिलेया ह्रोंसए सुँइ तो योंमुँ चन् पोंम् बिस्याँ चइ ह्रोंसलाइन लुम्। छाबै म्हिइ ठिक के ललैया चइ लबै के फाकर्न तम्।
ओ याहवेह, ङए सुँइ आछ्याँबै ताँ पोंल् आपिंन्, ङए म्हदिइ आछ्याँबै ताँ पोंल् आपिंन्।
क्हेमैं बुद्धि आरेबै घोडा नेरो खच्चर धों आतद्! चमैंलाइ तार झोंबै ल्हागिर लगाम नेरो पैए प्हरे चैदिम्, आस्याँ क्हिइ चमैंलाइ तार झोंल् आखाँ।”
ह्रोंसए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंन्, धै ह्रोंसए म्हदेइ स्योर आतेद्,
ताँ ल्हें पोंमा आछ्याँबै तल् खाँम्, दिलेया च्हैंसि मैंसि पोंबै म्हि बुद्धि मुँब् ग।
ठिक के लबै म्हिए सुँउँइँले बुद्धिए ताँमैं पोंम्, दिलेया स्योलिबै ताँ पोंबै ले थोवाब्मुँ।
ह्रोंस प्रबै घ्याँ ठिक धों ङ्हाँलेया दिलेया लिउँइँ च घ्याँ कालाए सुँर फेनेम्।
बुद्धि मुँबै म्हिइ ठिक ताँमैं पोंम्, दिलेया आमादुमैंइ बुद्धि आरेबै ताँमैं लम्।
म्रुँइ छ्याँबै ताँ पोंमुँ; धै खोंयोंइन ठिक निसाफ लमिंम्।
ह्रोंस प्रबै घ्याँ ठिक धों ङ्हाँलेया लिउँइँ च घ्याँ कालाए सुँर फेनेम्।
स्योरलिबै ताँ लबै बुद्धि आरबै म्हि भन्दा बरु ङ्हाँदु तलेया भर लल् खाँबै के लब छ्याँब ग।
त्हिंतिमिन् चइ तोन्दोंरि सै झन् ल्हें योंस्या तमल ङ्हाँरिम्, दिलेया ठिक के लबै म्हिमैंइ यो प्ल्हसि पिंम्।
चमैंइ ङए मिं किंब फाक्कर्न ग, तलेबिस्याँ चमैंइ “चु ताँमैं परमेश्वरए ठिम ग” बिसि म्हिमैंइ बनेबै छ्यामैं लोमिंम्।’”
चमैंइ फाक्कर्न ङए मिं किंम्, तलेबिस्याँ “चु परमेश्वरजी बिबै ताँ ग,” बिसि म्हिमैंइ लथेंबै छ्यामैं चमैंइ लोमिंम्।’
“छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, क्हेमैंइ थेबै ताँ छेन्ले सैंर थेंन्। तलेबिस्याँ ङइ लोमिंबै ताँ छेनाले थेब्मैंइ झन् क्होल् योंब्मुँ, दिलेया ङए ताँ आथेब्मैंइ क्होइ बिसि ह्रब् प्हैंलेया चमैं ङाँइँले प्हेंवाब्मुँ।”
चए फिरै या ङि परमेश्वरए बारेर स्योर तेसि पोंब्मैं तब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी “ख्रीष्टलाइ सिबउँइँले धबै सोगों लमिंइ” बिसि खीए बारेर ङिइ ग्वाइ पिंइमुँ। क्ह्रोसेंन सियाब्मैं धबै सोगों आतस्याँ खीजी ख्रीष्टलाज्यै या सोगों आलमल।
चु सैं तोंबै ताँ क्वेंसि क्हेमैं बिश्वासर भोंब् तस्याँ क्हेमैंइ मुक्ति योंम्। आस्याँ क्हेमैंइ फाक्कर्न बिश्वास लइ।
ह्रोंसैन ह्रोंसलाइ धोका आपिंन्: क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या “चु ह्युलर्बै बुद्धि मुँबै म्हि ङन् ग” बिसि मैंम् बिस्याँ क्ह्रोंसेंन्बै बुद्धि मुँबै म्हि तल् खाँरिगे बिसि च बुद्धि आरेबै म्हि धों तल् त्हुम्।
च मिं कालदिब्मैं कति ह्रब् सेब् मुँलेया ङलाइ तोइ फरक आपर्दि, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी म्हि ङ्ह्योसि आफेल! दिलेया ङइ बिबै ताँए फिर चमैंइ तोइ ताँ आथप्दिल।
याकूब, पत्रुस नेरो यूहन्ना बिश्वासीमैं न्होंर्बै चिब्मैं मुँल। परमेश्वरए दयाम्हाँया ङए फिर मुँबइले ङइ छ्याँबै के लइमुँ बिब् चमैंइ क्होसि ङ नेरो बारनाबासलाइ खेंमैंने संगतिर घ्रि तल् पिंइ। छले खेंमैंइ यहूदीमैं न्होंर, ङिइ अरू ह्रेंमैं न्होंर परमेश्वरए के लबै ल्हागिर चमैं ङिने सैं क्ह्रिइ।
तिंयाँ समा च्हौ ल्हें दुःख क्हेमैंइ फाक्कर्न योंइ वा? क्हेमैंइ योंबै दुःख फाक्कर्न आतरिगे!
तलेबिस्याँ तोइ आह्रबै म्हिइ “ङ थेबै म्हि ग” बिसि ह्रब् प्हैंस्याँ चइ ह्रोंसलाइन धोका पिंम्।
आछ्याँबै ताँ क्हेमैंए सुँउँइँले आत्होंरिगे, बरु थेब्मैंलाइ आशिक खल्ले आगुलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेबै छ्याँबै ताँमैं मत्त्रे पोंब्रें लद्।
आछ्याँबै ताँ, केर आफेबै ताँ, नेरो फा पिन् तबै ताँ खोंयोंइ या आपोंन्। बरु खोंयोंन् बिलै परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंन्।
क्हेमैंइ अरूलाइ खोंयोंइ सैं नल् आलल्ले छ्याँबै सैं मैंसि ताँ पोंल् त्हुम्। धै ताँन् म्हिमैंने खैले जवाफ पिंल् त्हुम् बिसि क्हेमैंइ सेल् खाँम्।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं ताँनइ चु ताँ सेल् त्हुम्, ताँन् म्हिमैं छिट्ले ङेंब, क्हैल्ले पोंल् त्हुम्, धै युनन् ह्रिस खल् आत।
दिलेया परमेश्वरए छ्वेर बिबै ताँ थेइरि मत्त्रे ह्रोंसलाइ आलुद्, चइ बिब् धोंले प्रद्।
ओ ताँ आक्होबै म्हि! छ्याँबै के आलब्मैंए बिश्वास केर आफेब तम् बिसि ङइ क्हिने चिनु उँइँरिगे ङ्हाँइमुँ वा?
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “खाबइ ह्रोंसए छ्ह छ्याँब तरिगे धै सुखा योंरिगे ङ्हाँमुँ, चए लेइ आछ्याँबै ताँ आपोंरिगे, धै चए सुँइ स्योर तेसि आपोंरिगे।