14 दिलेया ह्रोंसए आछ्याँबै सैंइ लमा म्हिमैं पापर च्होम्।
झाइले च सिंधुँर्बै रो चबर लिंब, ङ्ह्योमा छ्याँब नेरो बुद्धि योंबै ल्हागिर च सिंधुँए रो चल् त्हुमन बिसि च्हमिरिइ मैंइ। छतसि चइ च सिंधुँए रो टोंसि चवाइ, ह्रोंसए प्युँलाज्यै पिंइ, धै प्युँज्यै या चइ।
पृथ्बीरि म्हिमैंइ ल्हें आछ्याँबै केमैं लब्रें लइ। धै खोंयोंन् बिलै चमैंइ आछ्याँबै ताँमैं मत्त्रे मैंरिब याहवेहजी म्रोंइ।
याहवेहजी ख्रोए लिंबै थाँ किंबै लिउँइँ ह्रोंसए सैंर बिइ, “म्हिए सैंर्बै ताँमैं कोलो ओंनोंन् आछ्याँब तलेया म्हिइ लबै केउँइँले तारे ङइ खोंयोंइ पृथ्बीलाइ सराप पिंरिब् आरे। तोगो ङइ नास लब् धोंले सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं धबै ङ नास लरिब् आरे।”
ह्रोंसए सैंर आछ्याँबै ताँमैं आमैंन्, तलेबिस्याँ क्हिए सैंइ मैंबै ताँमैंन् क्हिए छ्हर तम्।
दिलेया म्हिमैंए सुँउँइँले बैरु त्होंबै आछ्याँबै ताँमैं सैं न्होंउँइँले बैरु त्होंम्। छतसि सैं न्होंउँइँले त्होंबै आछ्याँबै ताँमैंइ म्हि पापर च्होवाम्।
म्हिलाइ पापर च्होवाबै सैमैं चुन् ग। दिलेया यो आख्रुल्ले चब् चमा म्हि पापर आच्हो।”
झाइले दुष्टउँइँले येशूए जाँच लबर परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी येशूलाइ क्यु आयोंबै क्ल्ह्योरि बोयाइ।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, च्हमिरि घ्रि म्रोंसि चने आछ्याँबै सैंले ङ्ह्योबै म्हिइ ह्रोंसए सैंर चने ब्यभिचार लल् खाँइमुँ!
तलेबिस्याँ पापइ ठिमर्बै ताँउँइँले मौका च्ह्यासि ठिमउँइँले ङलाइ लुसि सैवाइ।
छ बिस्याँ छ्याँबै ठिमइ ङलाइन सैवाइ बिब् तम्मा? आत! बरु पाप पापए रुपर्न म्रोंरिगे बिसि पापइ छ्याँबै केउँइँले ङलाइ सैवाब् ग। तलेबिस्याँ ठिमइ पाप बेल्ले आछ्याँबै सै ग बिसि छेनाले उँइँम्।
छतसि ह्रोंसलाइ नास लवाबै ओंसोंबै धों तबै आछ्याँबै केमैं लबै बानि ब्योर क्हेमैंइ पिवाद!
बरु खाबै या पापर आच्होरिगे धै क्हेमैं खाबज्यै या सैं सारो आलरिगे बिसि परमेश्वरए छ्वेर बिब् धोंले “तिंयाँबै त्हिंइ” मुँब् समा घ्रिइ घ्रिलाइ अर्थि पिंब्रें लद्।
जाँच लबर दुःख तमा खाबज्यै या “परमेश्वरजी ङलाइ पापर च्होबर दु:ख पिंइ” आबिरिगे, तलेबिस्याँ आछ्याँबै केउँइँले परमेश्वरए जाँज तल् आखाँ, खीजी खाबलाज्यै या जाँच आल।
छले आछ्याँबै सैंइ म्हिमैंलाइ पाप के लबर ल्हैदिम्। पाप केमैंइ लमा ङ्यो सिल् त्हुम्।