11 तलेबिस्याँ त्हिंयाँ सार्ले प्रेमा प्हो ङ्योंलोंवाम्, धै ट खारयासि केर आफेब् तयाम्। च धोंलेन् प्लबै म्हि या छ लस्यो छु लस्यो ङ्हाँन-ङ्हाँन् सियाम्।
ङए छ्ह ङेसार्बै छरि धोंन् तब् ग; ङ छि धोंले ङ्योंलोंयाइमुँ।
ङए खों छि धोंले ङ्योंलोंसि काराह्याइमुँ; धै ङइ चब् चबै या म्लेयाम्।
म्हिए छ्ह छि धों तब् ग, क्ह्योंर्बै ट धोंले च प्हारसि म्हारम्,
तलेबिस्याँ चमैं छि धोंले युनन् करायाम्, धै नो धोंले ङ्योंलोंयाब्मुँ।
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
च न्हाँगर मल्गेमुँ धै थेब् तदै ह्यामुँ, ङेसर च ङ्योंलोंसि कारयाम्।
दिलेया जरा छेन्ले च्योंल् आयोंबइले त्हिंयाँ प्रेबै तोदोंन् च प्लु ङ्योंलोंयासि कारयाइ।
‘चु लिउँइँ खबै म्हिमैंइ घण्टा घ्रि मत्त्रे के लइ, ङिइमि त्हिंइतिमि त्हिंयाँर सिया सियाले के लइ। दिलेया क्हिइ चमैंलाज्यै या ङिलाइ पिंब् धों प्रेन् नों सै पिंइ,’ बिसि चमैंइ बिबर होंइ।
तिरो ङ्हिरोदे प्हारबै ट या परमेश्वरजी छले पैरिदिमिंम् बिस्याँ ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, खीजी झन् क्हेमैंलाइ चमैं भन्दा ल्हें आपैरिदिमिं रो वा?
दिलेया जरा छेन्ले च्योंल् आयोंबइले त्हिंयाँ प्रेबै तोंदोंन् च प्लु ङ्योंलोंयासि कारयाइ।
झाइले छों लब्मैं छों आलब्मैं धोंन् तरिगे तलेबिस्याँ चु ह्युल युनन् नास तयाम्।
स्वर्गर क्हेमैंए ल्हागिर साँथेंबै आशिक खोंयोंइ नास आतब, खोंयोंइ आङ्योंलोंब बेल्ले छ्याँब मुँ।
छलस्याँ ताँन् भन्दा मूलि प्ह्रोंछैं युबै त्हेर क्हेमैंइ खोंयोंइ आङ्योंलोंब नास आतबै छ्याँबै मुकुट योंब्मुँ।