10 छलेन प्लबै म्हि ङ्हाँदु तयालेया सैं च्योंब् आलरिगे, तलेबिस्याँ म्हि प्ललैया ङ्हाँदु तलैया ट धोंलेन् ङ्योंलोंयाब्मुँ।
ङए छ्ह ङेसार्बै छरि धोंन् तब् ग; ङ छि धोंले ङ्योंलोंयाइमुँ।
म्हिए छ्ह छि धों तब् ग, क्ह्योंर्बै ट धोंले च प्हारसि म्हारम्,
तलेबिस्याँ चमैं छि धोंले युनन् करायाम्, धै नो धोंले ङ्योंलोंयाब्मुँ।
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
“परमेश्वरजी शक्ति आपिंइ बिस्याँ ङइ तोइ लल् आखाँ बिबै म्हिमैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंल् ग।
तिरो ङ्हिरोदे प्हारबै ट या परमेश्वरजी छले पैरिदिमिंम् बिस्याँ ओ बिश्वास आरेबै म्हिमैं, खीजी झन् क्हेमैंलाइ चमैं भन्दा ल्हें आपैरिदिमिं रो वा?
झाइले छों लब्मैं छों आलब्मैं धोंन् तरिगे तलेबिस्याँ चु ह्युल युनन् नास तयाम्।
च्हौ मत्त्रे आङिं, क्ह्रोंसेंन बिब् गो बिस्याँ येशू ख्रीष्ट ङए प्रभु ङो सेल् योंबै थेबै ताँ, अरू सैमैंने च्हैंमा ताँन् सैमैं तोगो ङइ फाकर्बै सैमैं धों ङ्हाँम्। तोगो ङइ ख्रीष्ट येशूजी पिंबै ताँन् सैमैं योंल् खाँरिगे बिसि खीए ल्हागिर ताँन् सै पिवाइमुँ, च ताँन् सैमैं स त्हुल धोंन् ङ्हाँइमुँ।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।
प्हँना तो तम् क्हेमैंइ आसे। क्हेमैंए छ्ह तो मुँ रो? क्हेमैंम् न्हाँम्स्यो धों तब् ग। च न्हाँम्स्यो तिस्याँदे म्रोंबै तोंदोंन् म्हयाम्।
तलेबिस्याँ छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ताँन् म्हिमैं छि धों तब् ग, म्हिए ज्यु कति छ्याँब मुँलेया ट धों तब् ग। छि ङ्योंलोयाम् धै टै या खारयाम्।
चु ह्युल नेरो म्हिमैंइ म्हाँया लबै सैमैं ताँन् नास तयाम्, दिलेया परमेश्वरए सैंर मैंब् धों तबै के लब्मैं खोंयोंन् बिलै तरिम्।