11 चु ताँए बारेर ङिइ क्हेमैंने बिल् त्हुबै ताँमैं ल्हें मुँ, दिलेया क्होमिंब गारो मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ छेनाले थेबै सैं आल।
तलेबिस्याँ चु म्हिमैंए सैं क्होल् आखाँब् तइमुँ। चमैंए न्ह थेल् आखाँब् तइमुँ, झाइले चमैंए मि च्युँ लइमुँ। तिंयाँ चमैंए मिइ म्रोंल् खाँस्याँ, चमैंए न्हइ थेल् खाँस्याँ, झाइले चमैंए सैंइ क्होल् खाँस्याँ, चमैं ङ ङाँइ एखमल, धै ङइ चमैं सल् लमिंमल।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ अझै आक्हो वा?”
च लिउँइँ येशूजी चमैंने बिइ, “ओ, ताँ आक्होबै आम्हादुमैं! क्हेमैंए सैं खैले छले आक्होब् तयाल? अगमबक्तामैंइ बिबै ताँमैं तिफुँइ आक्वें वा!
“ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुबै ताँ ल्हेन् मुँ, दिलेया च ताँमैं तोगो क्हेमैंइ सैदिल् आखाँ।
खीजी फिलिपए सैं किंबर चु ताँ बिल, तलेबिस्याँ खीजी तो लबर होंइँमुँ बिब खीजी था सेल।
तलेबिस्याँ चमैंए खों सारो तइमुँ, चमैंए न्ह थेल् आखाँब् तइमुँ, धै चमैंइ मि च्युँल्ले टिइमु। आस्याँ चमैंए मिइ म्रोंब्मुँ, चमैंए न्हइ थेब्मुँ, चमैंए खोंइ क्होब्मुँ, धै चमैं सैं एसि ङ ङाँर खब्मुँ, ङइ चमैंलाइ सल् लमिंब्मुँ बिसि परमेश्वरजी बिइमुँ।
छतसि मेल्किसेदेक ख्रो पिंबै खेगि क्रथे तब् धोंले परमेश्वरजी येशूलाइ खेगि क्रथे तबर त्हाँइ।
तिंयाँ समा क्हेमैं अरूमैंलाइ लोमिंल् खाँब्मैं तल् त्हुमल, अझै या क्हेमैंलाइ परमेशवरए ताँमैं लोमिंल् त्हुइमुँ। क्हेमैं सारो चबै सै चल् खाँब्मैं धों आङिं, बरु कोलोमैं धोंले ङ्हे मत्त्रे थुँल् त्हुब् धों तइमुँ।
पावलइ चु ताँए बारेर खीए ताँन् प्ह्रिछ्यारि छले प्ह्रिइमुँ। प्ह्रिछ्यार मुँबै को-कोइ ताँमैं क्होब गारो मुँ। छतसि दे आखेब्मैं नेरो क्होबै सैं आलब्मैंइ चु ताँलाज्यै अरू छ्वेर्बै ताँमैं धोंलेन् लिग्याँने उग्याँ लवाम्। धै चमैंइ ह्रोंसए फिर्न नास पखम्।