13 बरु खाबै या पापर आच्होरिगे धै क्हेमैं खाबज्यै या सैं सारो आलरिगे बिसि परमेश्वरए छ्वेर बिब् धोंले “तिंयाँबै त्हिंइ” मुँब् समा घ्रिइ घ्रिलाइ अर्थि पिंब्रें लद्।
ह्रोंसए बुद्धिर मत्त्रे प्रबै म्हि आमादु ग, दिलेया ह्रब्-सेब्मैंए अर्थिमैं किंबै म्हि जोगेब्मुँ।
झाइले बारनाबास चर खमा परमेश्वरए आशिक नेरो दयाम्हाँया चमैंए फिर तब् म्रोंसि सैं तोंइ, धै चमैं ताँनने “खों न्होंउँइँलेन् प्रभुए फिर क्ह्रोंसेंन्ले बिश्वास लसि खी आपिल्ले टिरिल् त्हुम्,” बिसि चमैंए सैं भोंमिंइ।
तलेबिस्याँ पापइ ठिमर्बै ताँउँइँले मौका च्ह्यासि ठिमउँइँले ङलाइ लुसि सैवाइ।
छतसि ह्रोंसलाइ नास लवाबै ओंसोंबै धों तबै आछ्याँबै केमैं लबै बानि ब्योर क्हेमैंइ पिवाद!
आबाइ ह्रोंसए प्हसेमैंलाइ लब् धोंले ङिइ क्हेमैंलाइ ङ्हयोइ।
छतसि घ्रिइ घ्रिने चु ताँमैं बिमिंसि सैं क्होमिंन्।
छतसि क्हेमैंइ तोगो लरिब् धोंले घ्रिइ घ्रिलाइ सैं क्होमिंसि भोंब् लबै के अझै लरिदु।
प्रभुउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ म्हिमैंने बिप्रद्। खैतबै त्हर्न बिलैया प्रभुउँइँले खबै सैं तोंबै ताँमैं बिब्रें लद्। म्हिमैंलाइ अर्थि बुद्धि पिंन्। चमैंए सैं क्होबै ताँमैं लद्। आतबै ताँमैंर हौदिद् धै म्हिमैंलाइ छेनाले लोदा सैंदा लद्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए ल्हागिरि ङइ चु रिन्ठि लोदा सैंदाए ताँमैं प्ह्रिइमुँ। गार आम्हाँदिल्ले ङिंन् ओ।
दिलेया ह्रोंसए आछ्याँबै सैंइ लमा म्हिमैं पापर च्होम्।