18 तलेबिस्याँ खीजी ह्रोंसजीन् थेबै दुःख नोल् त्हुइ दिलेया दुःखलाइ खीजी ट्होवाइ, छतसि दुःख तब्मैंलाइ खीजी ल्होमिंल् खाँम्।
“छतसि क्हेमैं ङए दुःखर ल्होल् खाँब्मैं तद्।
ङ त्हिंइ ह्रोंसे क्हेमैंने बालुन् मन्दिरर मुँमा क्हेमैंइ ङ आक्हा। दिलेया तारे क्हेमैंए त्हे तइमुँ। छतसि क्हेमैं तो के लबर खल, च के लद्, तलेबिस्याँ मिछु खैबर्बै शक्तिए के लबै त्हे चुन् ग।”
तलेबिस्याँ ङए आबाजी चमैं ङलाइ पिंइँमुँ, खी ताँन् भन्दा थेब मुँ। छतसि ङए आबाए योउँइँले खाबज्यै चमैं प्हेंसि बोल् खाँरिब् आरे।
म्हिए फिर तखबै जाँच बाहेक अरू जाँच क्हेमैंए फिर आतइमुँ। दिलेया परमेश्वर भर लल् खाँब मुँ, खीजी फैबै बाछा पूरा लम्। छतसि क्हेमैंइ सैदिलै आखाँबै जाँचर खीजी फेल् आपिं। जाँचर फेमा सैदिल् खाँरिगे बिसि खीजी क्हेमैंलाइ जाँचउँइँले स्योरल् खाँबै घ्याँ या पिंमुँ।
च त्हेर खीजी ङ्योए केर आफेबै ज्युलाइ खील् धों तबै ज्यु लमिंब्मुँ। खीजी खैले ताँन् सैमैं खीए न्होंर थेंल् खाँमुँ, छलेन ङ्योए केर आफेबै ज्यु या फेर्दिवासि खील् धों तबन् लमिंब्मुँ।
छतसि तोगो ङइ चु दुःखमैं नोरिइमुँ, दिलेया ङ फापिसि सैं च्योंब् आल। तलेबिस्याँ ङइ खाबै फिर बिश्वास लइमुँ बिब ङइ सेइमुँ, ङलाइ ढुक्का मुँ तो सैमैं ङइ खीने थेंल् पिंइमुँ, च सैमैं खीजी छेनाले थेंमिंम्।
चमैंए खेगि क्रथे ह्रोंसन् ल्हें सैर आह्रब् तमुँ, छतसि था आसेसि घ्याँ फ्लेइ प्ररिब्मैंलाइ चइ ल्हयो खम्।
छले खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंलाइ प्रभुजी दुःखउँइँले जोगेमिंल् खाँम्, धै दुष्टमैंलाइ दण्ड पिंबै ल्हागिर निसाफ लबै त्हिंइ समा खीजी फैथेंल् खाँम्।
क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै सैउँइँले परमेश्वरजी जोगेल् खाँम्, धै तोइ छ्याब् आरेब् लमिंसि परमेश्वरए उँइँर सैं तोंन्ले टिल् योंब लमिंल् खाँम्।
पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिलाइ जाँच लबर दुःख तबै त्हे खब्मुँ। दिलेया ङइ ‘ढुक्कले सैदिद्’ बिमा क्हेमैंइ ङिंइ, छतसि च जाँच लबै त्हेर खबै दु:खउँइँले ङइ क्हेमैंलाइ जोगेमिंस्यो।