15 छले छ्ह तिगोंन् सिल् त्हुम् बिसि ङ्हिंरिबै म्हिमैंलाइ ङ्हिंबउँइँले फ्रेमिंइ।
छतसि चमैंलाइ सोगों थेंबै ल्हागिर अँङ्गालरै या खीजी चमैंलाइ तोइ सैरै या खाँचो आलमिं।
सिबन् मुँन बिब् मैंसि बेल्ले ङ्हिंसि ङ खैता-खैता तइमुँ।
तलेबिस्याँ छ्ह योंब्मैंए फिर परमेश्वरए ह्वे चारब् धोंले ङए फिरै या क्हिए ह्वे चारमिंन्; ङ क्हिए उँइँर छेनाले प्ररिगे बिसि क्हिजी ङए प्हले थुरसि क्हुरल् आपिं, धै कालए सुँउँइँले या क्हिजी ङ फ्रेपखइ।
थाइ आसेल्ले चमैं नास तयाम्, चमैं बेल्ले ङ्हिंमा ताँन् नोबोइ!
आसिल्ले खोंयोंन् बिलै सोरिबै म्हि खाब् मुँ? खाबइ ह्रोंसए सोलाइ क्रोंउँइँले फ्रेल् खाँमुँ? तिस्याँदे मैंन्
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंबै प्ल्हजी क्हेमैंलाइ क्ल्हे म्रोंसि ङ्हिंबै केब्छैं धों तल् आत्हुब् लमिंइमुँ, बरु पबित्र प्ल्हजी क्हेमैंलाइ परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं लमिंइ, छतसि खीए पबित्र प्ल्हए भोंउँइँले ङ्योइ परमेश्वरने “आबा, ओ ङए आबा,” बिल् योंइमुँ।
तोन्दोंरि सैमैं नास तबउँइँले खीजी तिगें जोगेमिंब्मुँ, धै परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब् धोंले सृष्टि या खोंयोंन् बिलै नास तल् आत्हु बिसि सृष्टिइ आशा लइमुँ।
छाबै ङ्हिंन् ङ्हाँबै दुःखउँइँले या परमेश्वरजी ङिलाइ जोगेमिंइ। ओं, अझैन खीजी ङिलाइ जोगेमिंब्मुँ। खीजी जोगेमिंब्मुँ बिसि ङिइ खीए फिर्न भर लइमुँ।
क्हेमैं ठिमए न्होंर टिदा ङ्हाँब्मैंइ ङने चु ताँ बिद्: ठिमइ तो बिइमुँ बिसि क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी ङ्योलाइ ङ्हिंबै सैं आङिं, दिलेया भोंबै सैं, म्हाँया लबै सैं नेरो आछ्याँबै के आल बिसि ह्रोंसए सैं फैल् खाँबै पबित्र प्ल्ह पिंइमुँ।
तलेबिस्याँ क्ह्रोंसेंन खीजी स्वर्गदूतमैंला आङिं, अब्राहामए सन्तानमैं ल्हागिर चु के लमिंब् ग।