16 खाबज्यै या आछ्याँबै केमैं आलरिगे धै स्योंम्बै एसाव धोंबै परमेश्वर आम्हैब आतरिगे। चइ तिछोए ल्हागिर ह्रोंसइ योंल् त्हुबै च्ह थेबाए हग त्हेवाइ।
छबिमा एसावइ बिइ, “चए मिं याकूब थेंब ठिकन् मुँन! च बेल्ले स्योर तेबै म्हि ग। तोगो चइ ङने ङ्हिब्ले स्योर तेल् खाँइ। ओंसों चइ ‘च्ह थेबइ योंबै हग’ ङउँइँले किंवाँइ। तोगो या ङइ योंल् त्हुबै आशिक स्योर तेसि बोयान। ओ आबा, ङए ल्हागिर क्हिइ आशिक घ्रि या आथेंइमुँ वा?”
तलेबिस्याँ म्हिमैंए सैंउँइँले आछ्याँबै ताँमैं मैंब, ब्यभिचार लब, ह्योब, म्हि सैब, रण्डिबाजी लब,
दिलेया चमैंए ल्हागिरि चु ताँ प्लि प्ह्रिमिंले: कुलाइ चडिसि जुट् तबै सै चमैंइ आचरिगे, ब्यभिचार आलरिगे, खर्जी ङिसि सैबै खेदोए से आचरिगे, धै को या आचरिगे।
कुलाइ चडेबै सै तोइ आचद्, को या थुँब-चब् आलद्, खर्जी ङ्हेसि सैबै खेदोए से आचद्, धै ब्यभिचार आलद्। छाबै केमैंउँइँले स्योले टिइ बिस्याँ छ्याँब तब्मुँ। जय मसीह।”
छलेन चमैं न्होंरि को-कोइइ ब्यभिचार लब् धोंले ङ्योइ ब्यभिचार लब आत। चमैंइ ब्यभिचार लबइले परमेश्वरजी सजैं पिंसि तिगेंर्न ङ्हिस्युसे सों हजार (२३,०००) म्हि सियाल।
क्हेमैं न्होंरि ल्हें म्हिइ पाप केमैं लल, चमैंइ आछ्याँबै के, ब्यभिचार लसेया, खै तदा ङ्हाँमुँ छान् तसेया सैं आएलै। छतसि ङ धबै क्हेमैं ङाँर खमा छाब् म्रोंसि ङए सैं नल् त्हुलै, धै चु ताँर परमेश्वरजी ङलाइ क्हेमैंए उँइँरि फा पिन् लम् उ बिसि ङ ङ्हिंइमुँ।
क्हेमैं परमेश्वरए म्हिमैं तबइले तारेपिरु खाबज्यै या ब्यभिचार आलद्, आछ्याँबै ताँ पोंब नेरो लोब लबउँइँले स्यो तद्। परमेश्वरए प्हसेमैंइ छाबै ताँमैं लब आङ्हें।
ख्रीष्ट नेरो परमेश्वरए ग्याल्सर ब्यभिचारिमैं, लोबिमैं, आछ्याँबै के लब्मैं खैलसे होंल् आयों बिसि क्हेमैंइ छेनाले सेल् त्हुम्। [अथवा परमेश्वरलाइ आम्हाँदिसेरो चमैंइ खी ङाँइले आशिक आयों।] लोब लबै केमैं परमेश्वरए उँइँर कु पूजा लब् धोंन् ग।
छतसि क्हेमैं ह्युलर्बै सैजरे सैं आह्याद्: फ्रें क्ल्योंब नेरो रण्डिबाजी लसि फोहोरी के आलद्, छाडा आतद्, दुष्ट सैं आप्ह्याब नेरो लोब आलद्। लोब लबम् कु पूजा लब् धों तब् ग।
मोशाइ च ठिममैं छ्याँबै के लब्मैंए ल्हागिर आपिं, ठिम आङिंब्मैं नेरो आछ्याँबै के लप्रब्मैंए ल्हागिर पिंइ बिसि क्हेमैंइ क्होल् त्हुम्। आबा आमा सैब्मैं, परमेश्वरलाइ आम्हाँदिब्मैं, आबा-आमा सैब्मैं, म्हि सैब्मैं,
ताँन् म्हिमैंए उँइँर ब्ह्या इजेत मुँल्ले तल् त्हुम्। ब्ह्या लल् खाँबै लिउँइँ मुँयुँमैं खाबज्यै या छमिं न्हल् आत, छलेन च्हमिरिमैंज्यै या फ्रें क्ल्योंल् आत, तलेबिस्याँ छाबै के लब्मैंए फिर परमेश्वरजी थेबै दण्ड पिंम्।
दिलेया ङ्हिंब्मैं, येशूए फिर बिश्वास लबर फा पिब्मैं, छेरन् तबै के लब्मैं, म्हि सैमैं, ब्यभिचार लब्मैं, फाफुइ लब्मैं, कु पूजा लब्मैं नेरो स्योर्गुमैं ताँन् प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्योर ह्याल् त्हुब्मुँ। चर बारुद नेरो लुँरिबै मिए होंल्दों मुँ। चु प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्यो ग।”
दिलेया सहरए बैरु बिस्याँ आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं: फाफुइ लब्मैं, ब्यभिचार लब्मैं, म्हि सैब्मैं, कु फ्योब्मैं, स्योलिबै ताँ पोंब्मैं नेरो स्योलिबै के लब्मैं तम्।