1 ङ्योए खागु च्हौ ल्हें म्हि साक्षि मुँबइले, ताँन् खालर्बै दुःख नेरो ङ्योलाइ क्होइ थेंबै पाप स्योवासि तौदिबै क्ल्ह्योर आफेन् समा ङ्यो ढुक्कले न्हेले।
ङइ आछ्याँबै केमैं तोइ आलल्ले टिल। छतसि खीए उँइँर ङ छ्याब् आरेब् मुँल।
क्हेमैंइ ङए मिं किंबइले ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैं हेल लब्मुँ। दिलेया सैदिसि लिउँइँ समा बिश्वासर भोंब् तेरिब्मैं परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया लिउँइँ समा खीए फिर बिश्वास लसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
छ बिब् थेसि च कनइ ह्रोंसए बख्खु भ्योंवासि येशू ङाँर प्रखइ।
खीजी धबै चर मुँब्मैंने बिइ, “छेनाले मैंन्, नना ओलिबै लोब् आलद्, तलेबिस्याँ म्हि कति प्ल्होब तनाबिलेया सै न्होरउँइँले क्ह्रोंसेंन्बै छ्ह योंल् आखाँ।”
तलेबिस्याँ ङए त्येमैं ङ्हउलो चर मुँ। चमैं या चु नर्गर आयुरिगे बिबै ल्हागिर लाजरस ह्यासि चु दुःख योंबै क्ल्ह्योए बारेर्बै ताँ चमैंने बिमिंरिगे।’
“छतसि क्हेमैं खैले टिल् त्हुम् बिसि सैंर मैंसि टिद्! ल्हें चब-थुँबाए लिलि आप्रद्, प्हा ल्हें थुँसि आम्हेरद् धै छ्ह खैले थोब् ङ्हे बिसि न्हुँ आलद्। छले ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यारिमा थाइ आसेल्ले तिखेर्न च त्हिंइर क्हेमैं ङोर स्याब् धोंले स्याब्मुँ।
खीजी तो म्रोंइँमुँ, तो थेइमुँ, चन् बिम्, दिलेया खीजी बिबै ताँ खाबज्यै आक्वें।
“ङइ लबै तोन्दोंरि केमैं खीजी ङने बिमिंइ” बिबै च च्हमिरिइ पिंबै ग्वाइ लमा च नाँसर्बै सामरीमैं न्होंरि ल्हें म्हिइ येशूए फिर बिश्वास लइ।
अगमबक्तालाइ ह्रोंसए नाँसर्बै म्हिमैंइ म्हि आच्हि बिसि येशू ह्रोंसइन बिल।
क्हेमैंइ थेंबै आशार सैं तोंन्ले टिरिद्। दुःख तमा सैं भोंब लद्। झाइले खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिद्।
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, चु ताँन् बाछामैं ङ्योए ल्हागिर्न ग। छतसि ङ्योए ज्यु नेरो सैं पापर च्होवाबै सैमैंउँइँले ङ्यो स्यो तले। झाइले ङ्यो परमेश्वरने ङ्हिंसि खीए उँइँर ज्युर सैंर छ्याँब् ततै ह्याले।
परमेश्वरजी ङने चर ह्याद् बिबइले ङ ह्याइ। ङइ लरिबै के खेरो आह्यारिगे बिसि खाबज्यै आसेल्ले चर्बै चिब्मैंने मत्त्रे ङइ अरू ह्रेंमैंलाज्यै बिमिंबै सैं तोंबै ताँमैंए बारेर बिइ।
ओंसों क्हेमैं छेनालेन् प्ररिल। तोगो खाबइ क्हेमैंलाइ चु क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै घ्याँर प्रल् आपिं?
छतसि तारे पिरु स्योर आतेद्। ङ्यो ताँन् प्रभु येशू ख्रीष्टए ज्युए भागमैं ग। छतसि ह्रोंसए बिश्वासी अलिमैने क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंल् त्हुम्।
ङइ ओंसों दुःख योंब क्हेमैंइ म्रोंइमुँ, अझै छाबन् दुःख योंरिइमुँ बिब क्हेमैंइ थेइमुँ। छले ङइ योंब् धों तबै दुःखरै या क्हेमैं ङने बालु प्रइन मुँ।
क्हेमैंलाइ छ्ह पिंबै परमेश्वरए ताँ भोंन्ले क्हाथेंन्। छले क्हाथेंस्याँ येशू ख्रीष्ट युबै त्हिंइर ङइ क्हेमैंए ल्हागिर लबै दुःख छलेन् खेरो आह्याना बिसि ङए सैं तोंब्मुँ।
सेनार भर्ति तबै म्हिइ अरू केमैं आल, तलेबिस्याँ चइ खोंयोंन् बिलै खीए कप्तानए सैं तोंन् लबै केमैं मत्त्रे लम्।
ङए छ्हर खैतबै दुःख तलेया ङइ सैदिइ। धै ङइ लल् त्हुबै के छेनाले लइ। छले ङए फिर खैतबै दुःख तलेया ङइ बिश्वास लब आपि।
छबिमा अब्राहामइ पैंसि टिरिइ, धै परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै चइ योंइ।
तलेबिस्याँ क्हेमैंए बिश्वासए जाँच लबर छाबै दु:ख तमा क्हेमैंइ झन् सैदिल् खाँबै भों योंम् बिसि क्हेमैंइ सेइमुँ।
छतसि क्हेमैंइ ताँन् खालर्बै स्योलिबै छलु-म्हिलुए ताँमैं, ह्रिस लब, आगु स्यारब नेरो आछ्याँबै केमैं लब पिवाद्।
धै चइ ह्रोंसए चैबै छ्ह म्हिमैंए सैंर मैंब् धोंले आङिं, परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंले थोल् त्हुम्।
ङ बिश्वासी न्होंर्बै एल्डर पत्रुसउँइँले क्हेमैंए एल्डरमैंने यो छ्युँ लमुँ। ख्रीष्टजी खैले दुःख सैदिल बिबै साक्षि ङ मुँ। धै लिउँइँ खीए थेबै मान तमैंया ङ खीने बालुन् तब्मुँ।
सिलास बिब भर लल् खाँबै अलि ग। चए योउँइँले ङइ चु च्युरिन्ठि प्ह्रिछ्या क्हेमैंए ल्हागिर प्ह्रिल् पिंइमुँ। परमेश्वरए क्ह्रोंसेंन्बै दयाम्हाँया चु प्ह्रिछ्यार ङइ ग्वाइ पिंदा ङ्हाँइमुँ। खीए दयाम्हाँयार्न क्हेमैं भोंसि तद् बिसि ङइ अर्थि पिंम्।
च ज्ञान योंसि ह्रोंसलाइ ठिक अधीनर थेंन्। ह्रोंसलाइ ठिक अधीनर थेंसि दुःख ढुक्कले सैदिद्। च सैदिबै शक्ति योंसि परमेश्वरलाइ छेनले म्हाँदिद्।
ङ क्हेमैंए आघें यूहन्ना ग। येशूए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ धोंलेन् ङज्यैया खैबन् दु:ख तलैया ङइ सैदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए बारेर ग्वाइ पिंदै परमेश्वरए ताँ बिप्रबै लमा म्हिमैंइ ङलाइ मा ङ्युँइर मुँबै पत्मोस बिबै कोंर च्युथेंल।
झेलर झोंल् त्हुब्मैं झेलर्न झोंब्मुँ। सेलाँइ सैल् त्हुब्मैं, सेलाँइन सैब्मुँ। छतब म्रोंलेया परमेश्वरए म्हिमैं आङ्हिंन्, ढुक्कले बिश्वासर भोंब् तद्।”
येशूजी बिइमुँ, “क्हेमैं ङए फिर बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर चु ताँ बिमिंबर ह्रोंसए स्वर्गदूत ङइ कुल्मिंइमुँ। ङ दाऊदए सन्तानर्बै मुल खे ग। न्हाँगर्बै चारबै मुसारा ङन् ग।”
पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिलाइ जाँच लबर दुःख तबै त्हे खब्मुँ। दिलेया ङइ ‘ढुक्कले सैदिद्’ बिमा क्हेमैंइ ङिंइ, छतसि च जाँच लबै त्हेर खबै दु:खउँइँले ङइ क्हेमैंलाइ जोगेमिंस्यो।