36 कोइलाइ म्हिमैंइ सँउँलिइ फैसि झेलर च्युवाब, बिल्लि लब, कोर्राए प्रुब ताँन् सैदिल।
झाइले चइ योसेफलाइ म्रुँए कैदिमैं च्युथेंबै झेलर च्युवाइ। छले योसेफ झेलर टिइ।
झाइले खीलाइ बिल्लि लसि कोर्राइ प्रुसि क्रूसर च्योवाद् बिसि चमैंइ अरू ह्रेंमैंए योर पिंवाब्मुँ, दिलेया सोंरोंर खी धबै सोगों तसि खब्मुँ।”
दिलेया च आधे लब्मैंइ च के लबै म्हिमैं क्हासि घ्रिलाइ धोंइ, घ्रि सैवाइ, धै अर्कोलाइ युँमाइ ल्हिइ।
छतसि ङइ क्हेमैं ङाँर अगमबक्तामैं, बुद्धि मुँबै म्हिमैं नेरो छ्वेर्बै ताँ लोमिंब्मैं कुल्मिंब्मुँ। चमैंए न्होंरि कोइ क्हेमैंइ सैवाब्मुँ, कोइ क्रूसर च्योवासि सैवाब्मुँ, कोइ क्हेमैंए च्हों धिंजरे बोसि कोर्राइ प्रुब्मुँ, धै सहर-सहरजरे ह्रुगुदिब्मुँ।
छतसि पिलातसइ चमैंइ बिब् धोंलेन् बारब्बा पिमिंइ, येशूलाइ बिस्याँ कोराइ प्रुसि क्रूसर च्योवाबर सिपाइमैंए योर पिंवाइ।
चमैंइ ङ थुइब्मुँ, बिल्लि लब्मुँ, बर्साइ ल्हिब्मुँ धै सैवाब्मुँ। दिलेया सोंरों लिउँइँ ङ धबै सोगों तसि खब्मुँ।”
चमैंइ प्ह्रिब् धोंले म्हिमैंइ म्हिए च्ह अरू ह्रेंमैंए योर पिंवाब्मुँ। चमैंइ खीए बिल्लि लसि थुइब्मुँ धै खीए आब्रु वाब्मुँ।
च लिउँइँ हेरोद नेरो चए सिपाइमैंइ येशूए आब्रु वासि बेल्ले बिल्लि लइ। च लिउँइँ म्रुँइ खिब् धों तबै क्वें येशूलाइ खिमिंसि पिलातस ङाँर एमिंइ।
सिपाइमैं या खसि आलिंबै प्हा क्युँ पिंदै येशूए बिल्लि लइ।
च पल्टनर्बै चिब खसि पावल क्हासि सँउँलि ङ्हिंइ फैबर ल्हैदिइ। धै “चु म्हि खाब् जा? चुइ तो लइ?” बिसि चर्बै म्हिमैंने ङ्योएइ।
दिलेया ङ्हिंदिं लिउँइँ फेलिक्सए क्ल्ह्योर पर्किअस फेस्तस बिबै क्रथे खइ। झाइले फेलिक्सइ यहूदीमैं सैं तोंन् लबर पावल झेलर्न वाथेंसि ह्याइ।
छतमा चमैंइ पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ क्हासि प्हँन्हाँग्धों समा झेलर च्युथेंइ तलेबिस्याँ च त्हेर ङेसा तल् खाँल।
धै चमैं क्हासि झेलर च्युवाइ।
छले चमैंइ गमलियलइ बिबै ताँ ङिंइ, दिलेया चमैंइ कुल्मिंबै चेला चिब्मैंलाइ न्होंर हुइसि धोंइ, धै चमैंने बिइ, “येशूए मिंर खोंयोंन् बिलै तोइ आपोंन्!” छ बिसि चमैं पिवाइ।
शाऊल बिस्याँ धिं-धिंर होंसि चर्च नास लरिल। चइ मुँयुँमैं नेरो च्हमिरिमैं स्याला म्हालाले चैंबोसि झेलर च्युवामाल।
छतसि ङ पावल क्हेमैं अरू ह्रेंमैंए ल्हागिर प्राथना लम्। ख्रीष्ट येशूजी पिंबै के लबइले ङ झेलर मुँ।
प्रभुए ल्हागिर के लबइलेन् ङ झेलर टिल् त्हुइमुँ, दिलेया ङ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ: क्हेमैं परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैं ग। छतसि क्हेमैं छ्याँबै बानि ब्योरउँइँले छ्ह थोद्।
दिलेया ओनेसिफरसए परवाए फिर प्रभुजी ल्हयो लरिगे, तलेबिस्याँ च ङ म्रोंसि फा आपिमल। च रोमर खमा फनफनले ङलाइ म्हैसि ङने त्होइ।
ङइ चु सैं तोंबै ताँ अरू म्हिमैंने बिमिंबै लमा ङ अप्रादिमैं धोंले सँउँलिइ फैसि दुःख नोल् त्हुइमुँ। दिलेया परमेश्वरए ताँम् खाबज्यै या फैथेंल आखाँ।
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।