3 ताँन् ह्युल परमेश्वरए बचनउँइँले बनेइ, धै म्रोंल् खाँबै सैमैं म्रोंल् आखाँबै ताँउँइँले बनेइ बिसि बिश्वासउँइँलेन् ङ्योइ क्होल् खाँम्।
ताँन् भन्दा ओंसों परमेश्वरजी मु नेरो पृथ्बी बनेइ।
याहवेहए बचनइ मु बनेइ, धै चर मुँबै तोन्दोंरि सै बनेइ।
तलेबिस्याँ खीजी बचन पोंसि तोन्दोंरि सैमैं लमिंइ; खीजी तयाद् बिमा ताँन् सै तयाइ।
तोन्दोंरि सै खीजीन् बनेइ, बनेबै तोन्दोंरि सैमैं खी बिना आबन्दि।
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
परमेश्वरजी ह्युल नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेमिंइ। खी स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै प्रभु तबइले म्हिमैंए योइ बनेबै मन्दिरर खी आटि।
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ङइ क्हिलाइ ह्रें-ह्रेंमैंए खे तल् पिंइमुँ।” अब्राहामइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लबइले परमेश्वरए उँइँर अब्राहाम ङ्यो ताँनए खे ग। परमेश्बरजी सियाबै म्हिलाइ सोगों लमिंम्, धै म्हिमैंइ लल् आखाँबै सै या खीजी पोंसि तल् लमिंम्।
दिलेया ङ्योइमि परमेश्वरउँइँले खबै बुद्धिए ताँमैं बिप्रम्। च बुद्धिए ताँ म्हिमैंइ तिफुँइ क्होल् आखाँब् मुँल। दिलेया ङ्योइ खीउँइँले आशिक योंरिगे बिसि स्योंम् ओंनोंन् परमेश्वरजी चु बुद्धि ङ्योए ल्हागिर साँथेंल।
तलेबिस्याँ परमेश्वरए बचन नेरो प्राथनाइ ताँन् सै चोखो लम्।
दिलेया चु नुखबै त्हिंइजरे परमेश्वर खीए च्हउँइँले ङ्योने पोंइमुँ। परमेश्वरजी खीए च्हउँइँलेन् ह्युलर्बै तोन्दोंरि सैमैं बनेइ। धै ह्युलर्बै ताँन् सैए फिर क्ल्हे तबर खीजी खीए च्हलाइन त्हाँइ।
धै परमेश्वरए ताँ छ्याँब मुँ बिसि था सेइमुँ, धै तारे तखबै जुगर परमेश्वरजी लबै शक्तिए केमैं या सेल् खाँइमुँ,
मु नेरो ह्युल स्योंमन् परमेश्वरजी बिबै ताँजी बनेब् ग बिसि सेना सेन् आसेब् धोंले चमैंइ च ताँए वास्ता आल। खीजी चु ह्युल क्युउँइँले फ्रेमिंसि क्यु आरेबै स बनेइ।
“ओ ङिए प्रभु परमेश्वर, क्हि थेबै मान, थेबै मिं नेरो हग योंल् त्हुब मुँ। तलेबिस्याँ ताँन् सै क्हिजीन् बनेब् ग, झाइले क्हिए सैंर मैंब् धोंले च ताँन् सैमैं तसि सो प्ह्याइ।”