27 बिश्वासउँइँलेन् मोशाइ फारो म्रुँए ह्रिसने आङ्हिंन्ले मिश्र ह्युल पिवाइ, तलेबिस्याँ परमेश्वरलाइ आम्रोंलेया म्रोंब् धोंलेन् च भोंसि तइ।
ङइ याहवेह खोंयोंइन ङए ओंसों थेंइमुँ। ङए क्योलोउँइँ खी मुँ, छतसि ङ छाइ छुइ तरिब् आरे।
झाइले मोशाइ म्रुँने बिइ, “क्हिए के लब्मैं ङ ङाँर खसि फ्योसि ‘क्हि नेरो क्हिए लिलि ल्हैदिबै ताँन् म्हिमैं त्होंह्याद्!’ बिब्मुँ। च लिउँइँ ङ त्होंह्याब्मुँ।” च्हौ बिसि मोशा बेल्ले ह्रिस खसि फारोउँइँले त्होंह्याइ।
चु याहवेहजी दुःखउँइँले फ्रेमिंबै चाड ग। छतसि क्हेमैंइ फगि खिसि, प्हलेर जुत्ता खिसि, योर प्हरे किंसि यु-युनले चद्।
याहवेहजी मोशा नेरो हारूनने बिब् धोंलेन् ताँन् इस्राएलीमैंइ लइ।
मोशा मिधानर ठिमा याहवेहजी चने बिल, “मिश्रर एह्याद्, तलेबिस्याँ क्हिलाइ सैल म्हैब्मैं ताँन् सिल् खाँइ।”
क्हेमैंइ ङए मिं किंबइले ताँन् म्हिमैंइ क्हेमैं हेल लब्मुँ। दिलेया सैदिसि लिउँइँ समा बिश्वासर भोंब् तेरिब्मैं परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया लिउँइँ समा खीए फिर बिश्वास लसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
ङए फिर बिश्वास लब्मैं तबइले ताँनइ क्हेमैं हेल् लब्मुँ। दिलेया लिउँइँ समा दुःख सैदिसि ढुक्कले टिब्मैं जोगेल् योंब्मुँ।
दिलेया च ताँ चमैंए सैंर जरा आझों। छतसि दे त्हिंइ समा छ्याँबन् तमुँ, दिलेया परमेश्वरए ताँइ बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तइबिस्याँ, म्हिमैंइ ह्रुगुदिस्याँ, चमैंइ ‘चुम् आत’ बिसि पिवाम्।
चु ताँर दाऊदइ या येशूए बारेर छले बिइमुँ, ‘ङइ खोंयोंन् बिलै प्रभु ङए उँइँर म्रोंइ, तलेबिस्याँ ङ आङ्हिंरिगे बिसि ङए क्योलोउँइँ खी मुँ।
अरूमैंइ तो ललेया म्हाँया लबै म्हिइ सैदिम्, ताँन् सैर खोंयोंइ बिश्वास लम्, तोन्दोंरि सैर आशा थेंम्, धै ताँन् सै ढुक्कले सैदिम्।
म्रोंल् खाँबै सैमैंम् नास तयाम्, आम्रोंबै सै खोंयोंन् बिलै तरिम्। छतसि ङि म्रोंबै सैमैंए लिलि आप्र, आम्रोंबै सैमैंए लिलि प्रम्।
म्हिमैंइ परमेश्वर म्रोंल् आखाँ, दिलेया परमेश्वर खैब मुँ, येशू ख्रीष्टै या छाबन् मुँ। परमेश्वरजी ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् ख्रीष्ट मुँल, खी ताँन् बनेबै सै भन्दा थेब ग।
छतसि खोंयोंन् बिलै तरिबै म्रुँ, खोंयोंइ नास आतब, नेरो म्रोंल आखाँबै घ्रि मत्त्रे परमेश्वर खीलाइन खोंयोंन् बिलै मान, इजेत नेरो महिमा तरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
परमेश्वर खोंयोंइ बिलै सोगों मुँ, खी खाबै ह्याल् आखाँबै चारबै ह्वेर टिमुँ, खीलाइ खाबज्यै या खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, म्रोंलैया आखाँ। छाबै परमेश्वरए मिं खोंयोंइ बिलै थेब् तरिगे, खीए ग्याल्स खोंयोंन् बिलै तरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
च ह्याबै त्हिंइमैं मैंन्, परमेश्वरए चारबै ह्वे योंबै लिउँइँ खैबै दुःख योंलेया क्हेमैं बिश्वासर भोंसि तइ टिल।
बिश्वास बिब तो जा बिस्याँ ङ्योए सैंइ तो सैए फिर आशा थेंमुँ च सै क्ह्रोंसेंन तब्मुँ, धै मिइ आम्रोंलै या च सै योंब्मुँ बिसि भर लब् ग।
च ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वरजी पिंम् बिसि बाछा फैबै सैंमैं आयोंलेया बिश्वास लसिन् सिइ, दिलेया च सैमैं ह्रेंगोउँइँलेन् म्रोंसि चमैं सैं तोंइ। तलेबिस्याँ चु पृथ्बीर म्हिमैं ङ्हिरोबै प्ह्रें धों तब् मुँन बिबै ताँ चमैंइ सेइ।
छबिमा अब्राहामइ पैंसि टिरिइ, धै परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै सै चइ योंइ।
च आङ्हिंन्ले दुःख सैदिबै म्हिमैंने ङ्योइ ङ्हो सब्मैं बिम्। स्योंम्बै अय्यूब बिबै म्हिइ सैदिबै दु:ख नेरो प्रभुजी लिउँइँ चए फिर ल्हें आशिकइ प्लिंमिंइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ थेइमुँ। छतसि प्रभुजी दयाम्हाँया लम् बिबै या ङ्योइ सेइमुँ।
क्हेमैंइ येशू ख्रीष्टलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया खीलाइ म्हाँया लरिइमुँ। खीलाइ तोगो आम्रोंलेया खीए फिर बिश्वास लइमुँ। धै बेल्ले सैं तोंरिइमुँ,