23 मोशा फिमा बेल्ले छ्याँब मुँल। छतसि बिश्वासउँइँलेन् मोशाए आबा-आमाइ म्हैंन सोंल् समा चलाइ लोथेंइ। धै म्रुँइ बिबै ताँ या चमैंइ आङिं।
याहवेह ङने बालुन् मुँ, छतसि ङ तो सैने या ङ्हिंरिब् आरे, म्हिमैंइ ङलाइ तोइ लल् आखाँ।
परमेश्वरजी पोंबै ताँमैंए बयन ङ लरिमुँ। खीए फिर्न ङइ भर लइमुँ, छतसि ङ ङ्हिंरिब् आरे। म्हिमैंइ ङलाइ तो लल् खाँमुँ?
“हिब्रूस्योमैंइ प्हसे फिसि चमैंए सुसर लमा च्ह फिस्याँ सैवाद्, च्हमिं फिस्याँ आसैद्।”
छतमा फारो म्रुँइ ह्रोंसए ताँन् म्हिमैंने “हिब्रूमैंला च्हमैं कति फिलेया चमैं ताँन् नील स्योंर भ्योंवाँन्, च्हमिंमैं बिस्याँ सोगोंन् थेंन्,” बिसि ल्हैदिइ।
“क्हिए ज्यु सैल् खाँब्मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्हिए प्ल्ह सैल् आखाँ। बरु प्ल्ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंन्।
“च त्हेर्न मोशा फिइ। परमेश्वरए उँइँर च बेल्ले छ्याँब मुँल। च म्हैंन सोंल् समा चए आबाए धिंर्न न्हइ।
छतसि ङ्योइ ढुक्कले बिले, “याहवेहजी ङलाइ ल्होमिंम्, छतसि ङ ङ्हिंरिब् आरे। म्हिमैंइ ङलाइ तो लल् खाँमुँ?”