32 च ह्याबै त्हिंइमैं मैंन्, परमेश्वरए चारबै ह्वे योंबै लिउँइँ खैबै दुःख योंलेया क्हेमैं बिश्वासर भोंसि तइ टिल।
चमैं मिछु खैबाउँइँले चारबै व्हेर खरिगे धै दुष्टए शक्तिउँइँले फ्रेसि परमेश्वरउँइँ एरिगे बिसि क्हिइ चमैंए मि थोंमिंन्। छले चमैंइ पापए क्षमा योंब्मुँ धै ङए फिर बिश्वास लसि पबित्र तबै म्हिमैं टिबै क्ल्ह्योर चमैं टिल् योंब्मुँ।’
क्हेमैंइ थेंबै आशार सैं तोंन्ले टिरिद्। दुःख तमा सैं भोंब लद्। झाइले खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिद्।
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।
छतसि ङ्यो खैले चु समा खइ, छलेन ओंसों बडिदै ह्याले।
क्हेमैं कलस्सिथेंमैं, लाउडिकियाथेंमैं नेरो ङ खोंयोंइ या आम्रोंब्मैं ताँनए ल्हागिरै या ङइ बेल्ले दुःखले के लइमुँ बिबै ताँ क्हेमैंइ सेरिगे बिब ङए सैं मुँ।
तलेबिस्याँ पापए बिरोधर नेल् त्हुमा क्हमैं सिलन् त्हुबर आफेइमुँ।
तिंयाँ समा क्हेमैं अरूमैंलाइ लोमिंल् खाँब्मैं तल् त्हुमल, अझै या क्हेमैंलाइ परमेशवरए ताँमैं लोमिंल् त्हुइमुँ। क्हेमैं सारो चबै सै चल् खाँब्मैं धों आङिं, बरु कोलोमैं धोंले ङ्हे मत्त्रे थुँल् त्हुब् धों तइमुँ।
क्हेमैंइ छ्याँबै के लइमुँ, क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लइमुँ बिब उँइँबै ल्हागिर खीए म्हिमैंलाइ ल्होरिइमुँ, अझै क्हेमैंइ ल्होरिमुँ। क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के परमेश्वरजी म्लेरिब् आरे, तलेबिस्याँ खीजी ठिक निसाफ लम्।
तलेबिस्याँ खाब्मैंइ परमेश्वरए चारबै ह्वे तिब्ले योंल् खाँसि स्वर्गर्बै आशिक सेइमुँ, धै पबित्र प्ल्हए शक्ति योंल् खाँइमुँ,
क्हेमैंइ स्वर्गर्बै इनाम योंबै ल्हागिर के लरिइमुँ। छतसि च इनाम आम्हरिगे, बरु ताँन् इनाम योंरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
क्हिइ लबै आछ्याँबै केमैं मैंन्। च आछ्याँबै केमैंउँइँले सैं एसि ओंसों लब् धोंले तोगोइन ङलाइ म्हाँया लद्। छ आलस्याँ ङइ क्हेमैंए पानस चए क्ल्होउँइँले स्योवाब्मुँ।
छतसि क्हेमैंइ तो लोइ, तो थेइ, च ताँ मैंन्। च ताँइ बिब् धोंले के लसि पाप लबउँइँले सैं एद्। क्हि न्ह क्रों मि क्रों आतइबिस्याँ ह्यो खब् धोंले क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ युब्मुँ।