31 सोगों परमेश्वरए योर फेब ङ्हिंन् ङ्हाँबै ताँ ग।
“ओ परमेश्वरलाइ आमैंब्मैं, छेनाले मैंन्। आमैंस्याँ ङइ क्हि कुदु-कुदु लवाब्मुँ, क्हिलाइ फ्रेमिंब खाबै तरिब् आरे!
दिलेया ओ याहवेह, क्हिने मत्त्रे ङ्हिल् त्हुब मुँ! क्हि ह्रिस खमा क्हिए उँइँर खाब् राल् खाँमुँ?
क्हिए ह्रिस कति ल्हें मुँ बिसि खाबइ क्होइमुँ? क्हिए थेबै ह्रिस क्हिलाइ लल् त्हुबै मान धों तब् ग।
“क्हिए ज्यु सैल् खाँब्मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्हिए प्ल्ह सैल् आखाँ। बरु प्ल्ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंन्।
सिमोन पत्रुसइ बिइ, “क्हिम् खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरए च्ह, खीजी कुल्मिंबै जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग।”
दिलेया खाब् म्रोंसि ङ्हिंल् त्हुम् बिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंनु, तलेबिस्याँ म्हि सैवासि नर्गर भ्योंवाबै शक्ति खीने मुँ।
क्ल्ह्यो क्ल्ह्योरि थेब् थेबै सयो खब्मुँ, अङ्गल तब्मुँ, झाइले ङ्हिंन् तबै रोगमैं खब्मुँ। मुर थेब् थेबै ङ्हिंन् ङ्हाँबै चिनुमैं म्रोंब्मुँ।
तारे ङ्ह्योद्, प्रभुए यो क्हिए फिर फेइमुँ! तारे क्हि तिस्याँदे समा त्हिंयाँए ह्वे म्रोंल् आखाँसि कन तयाब्मुँ।” छबिबै तोंदोंन् म्हस्यो नेरो मिछु खैबइ चए मि हुवाइ। छतमा खाबज्यै चए यो क्हासि डोरेमिंम् उ ङ्हाँसि च छाम-छुम् लबर होंइ।
छतसि परमेश्वरने ङ्हिंल् त्हुम् बिब् सेसि ङिइ अरू म्हिमैंलाइ प्रभुए बारेर लोमिंम्। ङि खैब मुँ बिब परमेश्वरजी सेइमुँ, झाइले ङिइ खैले छ्ह थोइमुँ बिब क्हेमैंइ छेनाले था सेरिगे बिब ङए सैंर मुँ।
बरु ङ्हिंन् ङ्हाँबै दण्ड पैंसि टिल् त्हुम्, धै परमेश्वरए बिरोध लब्मैंलाइ नास लवाबै मिए राबा मत्त्रे तब्मुँ।
तलेबिस्याँ ङ्योए परमेश्वर नास लवाबै मि ग।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, सैं चिद्, क्हेमैं न्होंरि खाबलैया बिश्वास आलबै आछ्याँबै सैंइ लमा क्हेमैं सोगों परमेश्वरउँइँले ह्रेंगो आबोरिगे।