22 कनानए आबा हामइ ह्रोंसए आबा क्लुँनन् रोरिब् म्रोंइ। धै बैरु त्होंसि ह्रोंसए आघेंमैं ङ्हिंने था पिंइ।
हामए च्हमैं: कुश, मिश्रइम, पूत नेरो कनान मुँल।
झाइले शेम नेरो येपेतइ क्वें घ्रि किंसि चमैं ङ्हिंइ काँदार थेंइ। धै लिग्याँइ सर्दिदै ह्यासि चमैंइ आबाए फिर हुमिंइ। चमैंए लि लिग्याँइ तोबइले चमैंइ खेंमैंए आबा क्लुँनन् मुँबाआम्रों।
झाइले चइ बिइ, “कनानइ सराप योंरिगे। च ह्रोंसए आघेंमैंए केब्छैंमैंए केब्छैं तब्मुँ।”
ङलाइ प्ह्रब्मैं फा फिसि लि उँइँल् आखाँरिगे।
ङलाइ प्ह्रब्मैं फा फिसि लि उँइँलै आखाँरिगे।
ङ्हेब्-ट्हुब्मैंने ह्रोंसए ताँए छलफल लमा अरू म्हिए लोबै ताँमैं आबिद्।
ह्रोंसए आबालाइ प्ह्रब नेरो आमालाइ म्हि आच्हिबै म्हिए मि ब्याँसिर्बै कगामैंइ चोब्मुँ, धै क्व्रेमैंइ चवाब्मुँ।
“क्हिए अलिइ क्हिए बिरोधर तोइ आछ्याँबै के लस्याँ, ओंसों च ङाँर ह्यासि क्हेमैं ङ्हिं मत्त्रे मुँमा चइ लबै आछ्याँबै केमैं उँइँमिंन्। धै चइ क्हिए ताँ ङिंस्याँ, क्हिए अलि ह्रोंसलन् तइ।
आगुए फिर दुःख तमा म्हाँया लबै म्हि सैं आतों, दिलेया क्ह्रोंसेंन्बै ताँर सैं तोंम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै आछ्याँबै केमैं लब स्यास्याँ क्हेमैं पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैं च्योंने तसि चलाइ छ्याँबै घ्याँर पखल् त्हुम्। झाइले क्हेमैं या छाबै आछ्याँबै केर आफसेरिगे बिसि छेनाले मैंब च्हैंब लसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिल् त्हुम्।