20 म्रोंर के लबै नोआइ अँगुरए धुँमैं रुँइँइ।
छतसि “सउँइँलेन् च बनेल, च सर्न के लरिगे” बिसि याहवेह परमेश्वरजी अदनए बगैंचाउँइँले चलाइ तेवाइ।
चइ धबै कयिनए अलि हाबिल फिइ। हाबिल क्यु छैं तइ, कयिन बिस्याँ म्रोंर के लब तइ।
चइ ह्रोंसए च्हए मिं नोआ थेंसि बिइ, “याहवेहजी सलाइ सराप पिंल। दिलेया च सउँइँलेन् ङ्योइ लबै केउँइँले चु कोलोइ भों न्हल् पिंब्मुँ।”
नोआए च्हमैं चु सौंलो मुँल। चुमैंउँइँलेन् ताँन् पृथ्बी प्लिंयाँइ।
तिगें नोआ अँगुरए प्हाइ म्हेरसि क्लुँनन् ह्रोंसए तम्बु न्होंर रोरिल।
ठिक के लबै म्हिइ पोंबै ताँमैंइ छ्याँबै घ्याँर डोरेम्, दिलेया दुष्ट म्हिइ पोंबै ताँइ आगुलाइ न्होह्रों लम्।
ह्रोंसए म्रों ताब् क्ल्योब लसि रा-रोमैं रुँइँब्मैंने चबै सै ल्हें तम्, दिलेया केर आफेबै म्हिमैंए लिलि प्रब्मैं बुद्धि आरेब्मैं ग।
ङ प्ल्हेगु म्हिए म्रोंए घ्याँ ततै ह्यामा बुद्धि आरेबै म्हिए अँगुरए बारि ततै ह्यामा
फौजर मुँमा सिपाइमैंइ ह्रोंसए खर्जर्न के लम् रो वा? अँगुरए धुँ रुँइँसि अँगुरए रो आचब खाब मुँ? छलेन र-क्युमैं न्हसि चए ङ्हे आथुँब खाब् मुँ?