2 पृथ्बीर्बै ताँन् खेदोमैं मुर्बै ताँन् नमेंमैं सर क्ल्याँसि प्रबै ताँन् प्हलाँ-प्हुँलुँ मा ङ्युँइर्बै ताँन् ताँगमैं या क्हेमैं म्रोंसि ङ्हिंब्मुँ। चमैं ताँन् ङइ क्हेमैंए योर्न पिंइमुँ।
छतसि मा ङ्युँइर थे-थेबै क्युर टिबै सैमैंइ प्लिंइ धै सर प्रबै स्यो-स्योबै सो प्ह्याबै ताँन् सैमैं नेरो प्ह्या प्ह्याबै नमेमैं या परमेश्वरजी बनेइ। झाइले परमेश्वरजी ङ्ह्योमा चमैं छ्याँब मुँल।
धबै परमेश्वरजी बिइ, “तारे म्हि ङ्यो धोंन् तब ङ्यो धोंन् ब्योंब बनेले। चमैंइ मा ङ्युँइर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेंमैं, धिंर न्हबै खेदोमैं, क्ह्योंर्बै खेदोमैं नेरो सर प्रबै ताँन् सैमैं फिर क्ल्हे लरिगे।”
परमेश्वरजी चमैंने आशिक पिंसि बिइ, “प्हारदै रोदै ल्हें तदै ह्याद्। पृथ्बीर प्लिंदै चए फिर क्ल्हे लदै ह्याद्। मा ङ्युँर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेमैं नेरो ह्युलर्बै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं फिर्बै क्ल्हे तद्।”
याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले क्ह्योंर्बै ताँन् खेदो नेरो मुर प्हुरर्बै ताँन् नमेमैं बनेसि म्हिइ चमैंए मिं तोतो थेंमन बिसि था सेबर च ङाँर पखइ। धै म्हिइ सो प्ह्याबै सैमैंल तो तो मिं पिंइ चमैंए मिं चन् तइ।
छाइले चमैं ह्यामा च खागुबै ह्युलर्बै म्हिमैंइ “चुमैं परमेश्वरए म्हिमैं ग,” बिब् सेसि ङ्हिंइ, छतमा खाबज्यै चमैंलाइ आल्ह।
च लिउँइँ परमेश्वरजी नोआ नेरो चए च्हमैं आशिक पिंसि “प्हारदै रोदै, सन्तानमैं ल्हें तदै पृथ्बीर प्लिंदै ह्याद्,” बिइ।
चु ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं क्हेमैंए चबै सै तब्मुँ। ङइ ओंसों प्याँ पिंमैं पिंब् धोंले चु ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं या क्हेमैंलाइ पिंम्।
ह्युलर्बै ताँन् खालर्बै खेदो, नमे, प्हुरि, ताँगमैं म्हिइ तार झोंल् खाँमुँ।