1 च लिउँइँ परमेश्वरजी नोआ नेरो चए च्हमैं आशिक पिंसि “प्हारदै रोदै, सन्तानमैं ल्हें तदै पृथ्बीर प्लिंदै ह्याद्,” बिइ।
झाइले परमेश्वरजी चमैंने “प्हारदै रोदै ल्हें तदै मा ङ्युँइर प्लिंदै ह्याद्। छलेन नमेंमैं या पृथ्बीर ल्हें तदै ह्यारिगे,” बिसि आशिक पिंइ।
परमेश्वरजी चमैंने आशिक पिंसि बिइ, “प्हारदै रोदै ल्हें तदै ह्याद्। पृथ्बीर प्लिंदै चए फिर क्ल्हे लदै ह्याद्। मा ङ्युँर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेमैं नेरो ह्युलर्बै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं फिर्बै क्ल्हे तद्।”
नोआए च्हमैंए खेमैं चमैंए ह्रों-ह्रोंसए ह्रेंमैं चुमैंन् ग। नाँ बाडि तबै लिउँइँ चुमैंउँइँलेन् पृथ्बीरि ह्रें-ह्रें स्यो-स्यो तसि खन्तोंदोंन् ख्याँयाइ।
झाइले परमेश्वरजी ङिरोबै त्हिंइलाइ आशिक पिंसि च त्हिंइ पबित्र लमिंइ। तलेबिस्याँ ह्रोंसजी लबै ताँन् केउँइँले ङिरोर भों न्हइ।
चमैंइ रिबेकाए फिर आशिक पिंसि बिइ, “ओ ङिए रिं, क्हिल ल्हें ल्हें प्हसेमैं तरिगे धै क्हि ल्हें सन्तानए आमा तरिगे, झाइले क्हिए सन्तानइ खेंमैंने ख्रे लब्मैंए सहरमैं ट्होरिगे।”
परमेश्वरजी चने धबै बिइ, “ङ तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वर ग। क्हिए सन्तानमैं ल्हें तब्मुँ। क्हिउँइँलेन् ल्हें ह्रेंमैं तखब्मुँ। धै क्हि म्रुँमैंए खे तब्मुँ।
क्हिने बालु मुँबै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं खेदोमैं, नमेंमैं, क्ल्याँसि प्रबै प्हँलाँ-प्हुँलुँ बैरु तेद्। चमैं पृथ्बीर ल्हें तदै ह्युलर प्लिंदै ह्यारिगे।”
नोआए च्हमैं चु सौंलो मुँल। चुमैंउँइँलेन् ताँन् पृथ्बी प्लिंयाँइ।
पृथ्बीर्बै ताँन् खेदोमैं मुर्बै ताँन् नमेंमैं सर क्ल्याँसि प्रबै ताँन् प्हलाँ-प्हुँलुँ मा ङ्युँइर्बै ताँन् ताँगमैं या क्हेमैं म्रोंसि ङ्हिंब्मुँ। चमैं ताँन् ङइ क्हेमैंए योर्न पिंइमुँ।
क्हेमैं प्हारदै रोदै प्हसेमैं ल्हें फिदै ह्युलर प्लिंरिगे।”
याहवेहए मिं थेब लद्! याहवेहलाइ मान लब धै खीए ताँमैं सैं तोंदै म्हाँदिबै म्हिइ आशिक योंम्!