18 चए आघेंमैं या खसि चए ओंसों पद्खु तसि “थेद्, ङि क्हिए केब्छैंमैं ग,” बिइ।
ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं क्हिए केब्छैंमैं तरिगे, चमैंइ क्हि फ्योरिगे। क्हिए आघेंमैं-अलिमैंए फिर क्हि क्ल्हे तरिगे, झाइले क्हिए आमाउँइँले योंबै सन्तानमैं क्हिए ओंसों कुररिगे। क्हिए फिर सराप झोंब्मैं ताँनइ सराप योंरिगे, झाइले क्हिए फिर आशिक पिंब्मैं ताँनइ आशिक योंरिगे।”
झाइले योसेफलाइ फारोइ ह्रोंसए न्होंर्बै चिब धोंले रथर क्रेसि स्युरइ। छतमा योसेफए ओंसों-ओंसों “च्हि तुँसि फ्योद्!” बिदै म्हिमैं ओरप्रइ। छले फारो म्रुँइ योसेफलाइ मिश्र ह्युल तिगोंन् क्ल्हे तल् पिंइ।
च त्हेर योसेफ मिश्रर्बै क्रथे मुँल। ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंने म्ल्ह नारिमैं चुँब या चन् मुँल। छतसि योसेफए आघेंमैं खसि क्र कुरदै चलाइ फ्योइ।
यहूदा नेरो चए आघें-अलिमैं योसेफए धिंर फेखमा च चर्न मुँल। धै चमैंइ चए ओंसों खसि फ्योइ।
योसेफइ ह्रोंसए आघें-अलिमैंने बिइ, “ङ योसेफ ग। ङए आबा अझै सोगोंन् मुँ वा?” छबिमा आघेंमैं चने ङ्हिंसि तोइ बिल् आखाँ।
‘क्हेमैंइ योसेफने गार आम्हाँदिल्ले ङिइ क्हिने लबै आछ्याँबै केए ल्हागिर क्हिए आघेंमैं क्षमा लद्।’ तारे यो छ्युँ लमुँ, गार आम्हाँदिल्ले ङि क्हिए आबाए परमेश्वरए केब्छैंमैंए आछ्याँबै के क्षमा लमिंन् बिद्।” चु ताँ थेसि योसेफ क्रोइ।
दिलेया योसेफइ चमैंने बिइ, “आङ्हिंन्! ङ परमेश्वरए क्ल्ह्योर मुँ रो वा?