2 खीजी चमैंलाइ बनेसि आशिक पिंसि “म्हि” बिबै मिं थेंइ। आदम बिबै ओंसोंबै म्हिए प्हसेमैंए ताँ चुर प्ह्रिथेंइमुँ।
छतसि परमेश्वरजी म्हिलाइ ह्रोंस् धोंन् तब बनेइ, खीजी चमैं ह्रोंस धोंन् ब्योंब बनेइ। छले मुँयुँ नेरो च्हमिरि ङ्हिंना-ङ्हिंन् खीजी बनेइ।
परमेश्वरजी चमैंने आशिक पिंसि बिइ, “प्हारदै रोदै ल्हें तदै ह्याद्। पृथ्बीर प्लिंदै चए फिर क्ल्हे लदै ह्याद्। मा ङ्युँर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेमैं नेरो ह्युलर्बै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं फिर्बै क्ल्हे तद्।”
याहवेह परमेश्वरजी अदनए बगैंचा ङ्ह्योबर नेरो ताब स्युइब लबै ल्हागिर म्हि चर बोसि थेंमिंइ।
च च्हमिरि म्रोंसि म्हिइ बिइ, “चुम् ङए ह्रुइबए ह्रुइब, नेरो ङए सेए सेन् ग! चुने च्हमिरि बिब्मुँ, तलेबिस्याँ चु मुँयुँउँइँले ट्हुइब् ग।”
आदम प्रसे सोंच्यु बर्ष तमा चइ च्ह घ्रि योंइ। चए मिं शेत थेंइ।
येशूजी बिइ, “क्हेमैंइ परमेश्वए छ्वे आखेइमुँ वा? म्हि बनेब् ओंनोंन् परमेश्वरजी मुँयुँ नेरो च्हमिरि लमिंइ।
दिलेया ह्युल बनेब् ओंनोंन्, ‘परमेश्वरजी आमुयुँ नेरो च्हमिरि बनेइ।’
खीजी म्हि घ्रिउँइँले ल्हें ह्रेंमैं बनेसि पृथ्बी तिगोंन् टिल् पिंइ। धै म्हिमैं चु पृथ्बीर सोबै त्हे निबै टिबै क्ल्ह्योए साँदमैं या ओंसों ओंनोंन् तोक्दिमिंइमुँ।