3 योसेफइ ह्रोंसए आघें-अलिमैंने बिइ, “ङ योसेफ ग। ङए आबा अझै सोगोंन् मुँ वा?” छबिमा आघेंमैं चने ङ्हिंसि तोइ बिल् आखाँ।
झाइले ‘क्ह्योंर्बै खेदोमैंइ चलाइ चवान’ बिसि ङ्योइ आबाने बिले। धै चए म्होंडमैं तो तमना ङ्ह्योले।”
चमैंइ खें-खेंमैंए न्होंर बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ्योइ ह्रोंसए अलिलाइ दुःख पिंबइले तोगो ङ्योइ चु नों योंइमुँ। तलेबिस्याँ चइ ङ्योने यो छ्युँ लसि क्रोसेया ङ्योइ चए ताँ आथे। छतसि चु छाबै दुःख ङ्योए फिर खब् ग।”
रूबेनइ चमैंने बिइ, “ङइ च कोलो तोइ आलद् बिसि क्हेमैंने बिब् आङिं वा? क्हेमैंइ थेबै न्ह आल। तारे चलाइ सैवाबै नों ङ्योइ नोल् त्हुम्।”
योसेफइ चमैंने ताँमैं ङ्योलु-च्युलु लदै “क्हेमैंए खेब् तयाबै आबा सबन् मुँ वा? च तोगो सोगोंन् मुँ वा?” बिसि ङ्योएमा
तलेबिस्याँ खी क्युए फिर प्रब् म्रोंसि चमैं ङ्हिंयाँल। दिलेया येशूजी युन्ले चमैंने भोंब तद्, “आङ्हिंन्! ङन् ग,” बिइ।
छतब् म्रोंसि सिमोन पत्रुसइ येशू प्रभुए उँइँर पत्खु तसि बिइ, “ओ प्रभु क्हि ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्, तलेबिस्याँ ङ पापि म्हि ग।”
झाइले ङ्हिखेबै लार चए आघेंमैं त्होमा योसेफइ ङो सेब् मि सेब् लइ। छलमा फारो म्रुँइ चुमैं योसेफए परवामैं मुँन बिसि सेइ।
चइ बिइ, “प्रभु, क्हि खाब् जा?” छबिमा खीजी बिइ, “ङ क्हिइ ह्रुगुदिरिबै येशू ग।
ङ्ह्योत्ति, येशू न्हाँम्स्योर युइन मुँ। खीलाइ सैब्मैं नेरो अरू ताँन् म्हिमैंज्यै या खी म्रोंब्मुँ। छले खि युरिब् म्रोंमा ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं न्हुँ लसि क्रोब्मुँ। आमेन, छान् तरिगे।