12 “क्हेमैंने बालु पोंब ङ योसेफन् ग बिसि क्हेमैं नेरो ङए अलि बेन्यामीनज्यै या म्रोंइमुँ।
योसेफ नेरो ह्रोंसए आघेंमैं स्यो-स्योबै क्युइ पोंमल। छतसि चमैंइ पोंबै ताँमैं योसेफइ क्होम् उ बिसि चमैंइ आसेल।
चर क्हिए चब-थुँब ङइ ङ्ह्योब्मुँ। तलेबिस्याँ अँङ्गल् अझै ङ्हदिं चैमुँ। आस्याँ क्हि, क्हिए परवार नेरो क्हिने बालु मुँब्मैं ताँन् फोदेन् तयाब्मुँ,’ बिसि ङए आबाने बिद।
मिश्र ह्युलर ङइ कति थेबै मिं योंइमुँ क्हेमैंइ तो तो म्रोंइमुँ च ताँन् ताँ ङए आबाने खैलसेया बिद्, धै युनन् ङए आबा चुर पइ खो।”
ङए यो प्हले ङ्ह्योद्! ङ येशून् ग, ङलाइ छुइद्। तलेबिस्याँ मोंमैंलम् से आत, ह्रिबै या आत। दिलेया ङलम् ह्रिबै मुँ से या मुँ बिसि क्हेंमैइ म्रोंइमुँ।”
झाइले खीजी थोमाने बिइ, “योरि चुर झोंसि ङए योमैं ङ्ह्योद्। धै क्हिए यो ङए कोखरै झोंन्। संका आलल्ले बिश्वास लद्।”