22 रूबेनइ चमैंने बिइ, “ङइ च कोलो तोइ आलद् बिसि क्हेमैंने बिब् आङिं वा? क्हेमैंइ थेबै न्ह आल। तारे चलाइ सैवाबै नों ङ्योइ नोल् त्हुम्।”
याहवेहजी बिइ, “क्हिइ छाबै आछ्याँबै के तले लल? क्हिए अलिए कोइ सउँइँले ङने ग्वार ह्रिरिइमुँ।
योसेफ नेरो ह्रोंसए आघेंमैं स्यो-स्योबै क्युइ पोंमल। छतसि चमैंइ पोंबै ताँमैं योसेफइ क्होम् उ बिसि चमैंइ आसेल।
योसेफइ ह्रोंसए आघें-अलिमैंने बिइ, “ङ योसेफ ग। ङए आबा अझै सोगोंन् मुँ वा?” छबिमा आघेंमैं चने ङ्हिंसि तोइ बिल् आखाँ।
खेंमैंए आबा सियाब् म्रोंसि योसेफए आघें-अलिमैंइ खेंमैं न्होंर बिइ, “तारे योसेफ ङ्योने बालु ख्रे लसि ङ्योइ चने लबै ताँन् आछ्याँबै केए खी किंब्मुँ।”
तलेबिस्याँ याहवेहजी दुःख तब्मैं आम्ले, चमैंइ ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्, धै चमैंलाइ दु:ख पिंब्मैंलाइ दण्डा पिंम्।
दिलेया ङ्यो ङ्हिंम् आछ्याँबै के लसि योंल् त्हुबै सजैं योंरिइमुँ, दिलेया चु म्हिजीम् आछ्याँबै के तोइ आलइमुँ।”
पावलए योर प्हुरि बेर्दिब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैंइ, “चु म्हि क्ह्रोंसेंन्ले म्हि सैबै म्हि तल् त्हुम्! च मा ङ्युँइउँइँले सोइ खलेना निसाफउँइँले चु स्योरल् आखाँ,” बिसि खेंमैंए न्होंर बिबर होंइ।
चमैंइ ह्रोंसए सैंर्न ठिमर्बै ताँमैं प्ह्रिथेंइमुँ बिब खेंमैंए चाल चलनउँइँले उँइँम्। चमैंए सैंरै या छाबन् मैंम्, दिलेया चमैंइ खोंयों छ्याँबन् लइमुँ ङ्हाँम्, खोंयों आछ्याँब लइदो ङ्हाँम्।
झेलर झोंल् त्हुब्मैं झेलर्न झोंब्मुँ। सेलाँइ सैल् त्हुब्मैं, सेलाँइन सैब्मुँ। छतब म्रोंलेया परमेश्वरए म्हिमैं आङ्हिंन्, ढुक्कले बिश्वासर भोंब् तद्।”
छतसि त्हिंयाँ बेल्ले छसि म्हिमैंलाइ ख्रोंवाइ। धै चमैंइ च्हौ थेबै दुःख पिंल् खाँबै परमेश्वरए मिं स्यारइ। दिलेया चमैंइ खेंमैंइ लबै पापउँइँले अझै सैं आए, धै परमेश्वरए मानै या आल।