18 सोंरो लिउँइँ योसेफइ चमैंने बिइ, “ङ परमेश्वरने ङ्हिंबै म्हि ग। छतसि क्हेमैंइ चु के लस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ।
अब्राहामइ बिइ, “तलेबिस्याँ चु क्ल्ह्योर परमेश्वरने ङ्हिंब खाबै आरे। छतसि म्हिमैंइ ङए प्ह्रेंस्यो छ्याँब् म्रोंसि ङलाइ सैवासि चलाइ बोवाम् उ? बिसि ङइ मैंल।
चु धिंर ङ भन्दा थेब खाबै आरे। क्हि बाहेक अरू तोन्दोंरि सै चइ ङए जिम्मर्न पिंइमुँ, तलेबिस्याँ क्हि चए प्ह्रेंस्यो ग। छतसि चु आछ्याँबै के ङइ खैले लब, धै परमेश्वरए बिरोधर ङइ खैले पाप लल् खाँमुँ?”
क्ह्रोंसेंन्लेन् क्हेमैं सोजो म्हिमैं ग बिस्याँ क्हेमैंए न्होंर घ्रि चु झेलर्न टिद्। धै अरूमैं क्हेमैंए फोदें परवामैं चल् पिंबै ल्हागिर म्ल्ह-नारिमैं बोसि ह्याद्।
दिलेया च सुँडेनिमैं परमेश्वरने ङ्हिंमल। छतसि मिश्रर्बै म्रुँइ बिब् धोंले चमैंइ आल, चमैंइ च्हमैं या सोगोंन् थेंमिंइ।
दिलेया म्हिमैंए न्होंउँइँले ह्रब्-सेबै म्हिमैं त्हाँन्। चमैं परमेश्वरने ङ्हिंब्मैं, बिश्वास योग्यर्बै म्हिमैं, आछ्याँबै केमैं आलब छ्याँबै के लबै म्हिमैं तल् त्हुम्। चमैं हजार-हजार, प्र-प्र, ङ्हच्यु-ङ्हच्यु नेरो च्यु-च्युए फिर चिब तबर त्हाँन्।
“सहर घ्रिर नियाधिश घ्रि मुँल। च परमेश्वर म्रोंसेया आङ्हिंमल, म्हिमैंलाज्यै या तोइ वास्ता आलमल।
ल्हें त्हे समा नियाधिशइ थेबै न्ह आलल्ले टिइ। दिलेया ‘ङइ परमेश्वरै या आम्हाँदि, म्हिमैंलाज्यै या तोइ वास्ता आल, दिलेया चु म्हरेस्योइमि छोंरों ङ्हाँनन् लइ,’ बिसि चइ सैं न्हों-न्हों मैंइ।