13 छबिमा चमैंइ बिइ, “क्हिए केब्छैंल ङि च्युसे ङ्हिं आघें-अलिमैं मुँल। ङि कनान ह्युलर्बै म्हि घ्रिए च्हमैं ग। च्योंब तोगो आबाने मुँ। अलि घ्रि बिस्याँ ङिने आरे।”
झाइले अलिमैं ङाँर ह्यासि बिइ, “च फ्रेंसिम् चर आरेन! तारे ङ खनिर ह्याब?”
ङि सोजो म्हिमैं ग, ङि क्हिए केब्छैंमैं ग, छैं लबर खब्मैं आङिं।”
चइ चमैंने बिइ, “आङिं, क्हेमैं चु ह्युलर तो-तो तरिगे बिसि क्होबर खब् ग।”
योसेफइ चमैंने बिइ, “ङइ बिब् धोंलेन् क्हेमैं क्ह्रोंसेंन्ले छैं लबर खब्मैंन् मुँन।
‘ङि ताँन् आबा घ्रिए च्हमैं ग। ङिए त्येमैं च्युसे ङ्हिं मुँल, च्योंब तोगो कनान ह्युलर आबाने बालु मुँ, अलि घ्रि आरे।’
चमैंए आबा याकूबइ चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ङए च्हमैं ङ ङाँइले प्हेंसि ङ बेल्ले न्हुँ खन् लइमुँ। योसेफ आरे, शिमियोन चर वाथेंइ तारे बेन्यामीन या बोल् म्हैइमुँ। छले ताँन् दुःखमैं ङए फिर्न तखइमुँ!”
दिलेया याकूबइ बिइ, “ङए च्ह क्हेमैंने ह्यारिब् आरे! तलेबिस्याँ चए आघें सियाइ तारे चु घ्रि चैमुँ। छतसि क्हेमैंइ बोम् बिबै क्ल्ह्योर चए फिर तोइ आछ्याँब तखइ बिस्याँ ङ खेब् तसि क्र सारयाबै त्हेर शोकने बालु क्रोंर सथेंनेब्मुँ।”
योसेफइ ङ्ह्योमा ह्रोंसए अलि ह्रोंसए आमाइ फिबै च्ह बेन्यामीन म्रोंसि बिइ, “क्हेमैंइ ङने बालु ताँ लबै क्हेमैंए च्योंबै अलि चुन् वा?” धै योसेफइ चने बिइ, “ओ आच्यों, परमेश्वरए दयाम्हाँया क्हिए फिर तरिगे।”
चमैंइ बिइ, “च म्हिइ ङ्योए परवाए बारेर ङ्योएब्-च्वेब् लसि ‘क्हेमैंए आबा सोगोंन् मुँ वा? क्हेमैंल अरू अलि या मुँ वा?’ बिसि ङ्योएइ। छले ङ्योएमा ‘अँ, ङिल अलि घ्रि मुँ,’ बिसि ङिइ बिल् त्हुइ। चइ ‘क्हेमैंए अलि चुर पखो’ बिब्मुँ बिसि ङिइ खैले सेब्दि?”
छतसि ङिइ क्हिने बिइ, ‘ङिए आबा खेब् तयाइमुँ। च खेब् तयाबै त्हेर्बै कोलो ङिल अलि च्योंब घ्रि मुँ। चए आघें सियाल् खाँइ। चए आमाउँइँले फिब तारे च घ्रि मत्त्रे मुँ। छतसि आबाइ चलाइ बेल्ले खोम्।’
चमैं न्होंरि च्ह घ्रिइ ङलाइ वाथेंइ। च त्हेसेरो ङइ चलाइ आम्रोंइमुँ, धै क्ह्रोंसेंन्लेन् क्ह्योंर्बै सिंहमैंइ चलाइ चवासि ङए च्ह च्यता-चिति लवालै।
धै आबाने बिइ, “योसेफ तोगो समा सोगोंन् मुँन, मिश्र ह्युलर्बै थेबै म्हि या चन् मुँन।” च ताँ थेसि याकूब प्लेटोयासि चमैंए ताँ आक्वें।
ङ्ह्योब् लिब्मैंइ खीने स्योर तेना बिब् सेसि हेरोद बेल्ले ह्रिस खइ। चइ मुसारा म्रोंबै त्हे च ङ्ह्योब् लिब्मैंने ङ्योएसि ओंसोंन् था सेल् खाँल। छतमा चमैंइ बिबै त्हे मैंसि हेरोदइ बेथलेहेम नेरो च खागुबै नाँसजरेबै ङ्हिंदि न्होंर्बै मुँयुँ कोलोमैं ताँन् सैबर ल्हैदिइ।
“रामा नाँसर क्रोब्-म्होब् तसि दुःखए कै म्हिमैंइ थेइ। स्योंम्बै राहेलए खलकर्बै आमामैं ह्रोंसए कोलोमैंए ल्हागिर क्रोसेन् मुँ। चमैंए सैं खैलसे क्होल् आङिं। तलेबिस्याँ चमैंए कोलोमैं ताँन् सियाल।”