52 “ङइ दुःख योंबै ह्युलरै या परमेश्वरजी ङलाइ च्हमैं पिंइमुँ,” बिसि चइ च्ह च्योंबए मिं एफ्राइम थेंइ।
ङइ क्हिलाइ ल्हें सन्तानमैं पिंब्मुँ धै क्हिउँइँलेन् ल्हें ह्रेंमैं तब्मुँ। क्हिउँइँलेन् म्रुँमैं त्होंब्मुँ।”
तोन्दोंरि सै लल् खाँबै परमेश्वरजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे, धै क्हिइ प्हसेमैं ल्हें योंसि क्हिए सन्तान बेल्ले ल्हें तरिगे। धै क्हि ल्हें ह्रेंमैंए खे तरिगे।
“परमेश्वरजी ङए ताँन् दुःख नेरो ङए आबाए धिंर्बै ताँमैं ङलाइ म्लेल् पिंइमुँ,” बिसि योसेफइ च्ह थेबए मिं मनश्शे थेंइ।
मिश्र ह्युलर ङिदिंबै सागलए त्हे नुयाइ।
दे त्हे लिउँइँ आबा नइमुँ बिसि योसेफइ म्हिमैंउँइँले था योंइ। छतसि मनश्शे नेरो एफ्राइम बिबै च्हमैं किंसि योसेफ याकूब ङाँर ह्याइ।
दिलेया मनश्शे ठागु मुँलेया याकूबइ क्योलो यो स्योंसि च्योंब एफ्राइमए क्रर थेंइ, धै त्हेब्रे यो ठागु मनश्शेए क्रर थेंइ।
याकूबइ धबै बिइ, “ङ मिश्रर खब् भन्दा ओंसों मिश्रर फिबै क्हिए च्हमैं ङ्हिं ङलन् ग। रूबेन नेरो शिमियोन धोंले एफ्राइम नेरो मनश्शे या ङलन् ग।
“योसेफ बेल्ले रो-रोबै झ्याल् घ्रि ग, क्यु मुल ङाँर्बै रो रोबै झ्याल् ग। चए हाँगमैं गाराए फिफि ख्ल्याँब्मुँ।
एफ्राइमए क्वें-क्वेंमिंमैं या म्रोंइ। मनश्शेए च्ह माकिरए प्हसेमैं या योसेफए प्हलेर थेंमिंइ।
परमेश्वरजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंसि मिश्र ह्युलर्बै फारो म्रुँए उँइँरि चलाइ बुद्धि पिंमा फारोइ चलाइ मिश्र ह्युल नेरो ह्रोंसए धिंर्बै ताँन् सैमैंए फिरि क्ल्हे तल् पिंइ।