11 क्हिइ सराप योंइमुँ। तारे क्हिइ सर खेति लल् योंरिब आरे। क्हिइ अलि सैवामा सइ सुँ फैइ। क्हिए अलिए कोइ स प्हाँइमुँ।
झाइले याहवेह परमेश्वरजी प्हुरिने बिइ, “क्हिइ स्योर तेबइले क्हि धिंर न्हबै खेदोमैं नेरो ताँन् क्ह्योंर टिबै खेदोमैं न्होंरि क्हिइ ल्हें सराप योंब्मुँ। क्हि फोइ क्ल्याँसि प्रल् त्हुब्मुँ धै क्हिए छ्ह तिगोंन् स चब्मुँ।
तिंयाँ क्हिजी चु क्ल्ह्योउँइँले ङलाइ तेवासिन् मुँ, धै ङ क्हिउँइँले लोल् त्हुब्मुँ। ङ पृथ्बीरि छिं ङ्हाँन् आयोंन्ले स्युररिल् त्हुब्मुँ, छतसि ङलाइ स्याब्मैंइ ङ सैवाब्मुँ।”
चइ ह्रोंसए च्हए मिं नोआ थेंसि बिइ, “याहवेहजी सलाइ सराप पिंल। दिलेया च सउँइँलेन् ङ्योइ लबै केउँइँले चु कोलोइ भों न्हल् पिंब्मुँ।”
दिलेया ठिमइ बिब् धोंले के लसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै आशा लब्मैंइ सराप योंम्, तलेबिस्याँ “ठिमर प्ह्रिबै ताँन् ताँमैं छेनाले आम्हाँदिब्मैंइ सराप योंम्।” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
दिलेया च च्हमिरिलाइ जोगेमिंबै ल्हागिर पृथ्बीइ सुँ फैसि च अजिङ्गरए सुँउँइँले त्होंबै स्यों क्ल्ह्योंवाइ।