10 याहवेहजी बिइ, “क्हिइ छाबै आछ्याँबै के तले लल? क्हिए अलिए कोइ सउँइँले ङने ग्वार ह्रिरिइमुँ।
धबै याहवेहजी बिइ, “सदोम नेरो गमोराए बिरोधर ल्हें ताँ रेइमुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ ल्हें पाप लइमुँ।
छतमा याहवेह परमेश्वरजी च्हमिरिने “क्हिइ तले छ लल?” बिमा च्हमिरिइ बिइ, “प्हुरिइ ङने ‘तोइ आत! च रो चलेन् तम्’ बिसि स्योर तेइ। छतसि ङइ चइ।”
खाबज्यै म्हिलाइ सैस्याँ चइ सजैं योंम्। खेदोमैंलाज्यै या ङइ खि किंब्मुँ।
क्हिइ चु ताँन् आछ्याँबै केमैं लइमुँ दिलेया ङ तोइ आपोंन्ले टिइ; छतसि ङै या क्हि धोंन् तब्मुँ बिब क्हिए सैंर ङ्हाँमै। छ आङिं! ङइ क्हि हौदिब्मुँ धै क्हिइ खैबै केमैं लइमुँ बिब क्हिए ओंसोंन् ताँन् उँइँमिंब्मुँ।
आगुइ क्र ओलै आपिंब्मैं नेरो ल्हें दुःख योंब्मैंलाइ चइ जोगेमिंब्मुँ, तलेबिस्याँ चए उँइँर चमैंए को किंसे किंल् आखाँब मुँ।
तलेबिस्याँ याहवेहजी दुःख तब्मैं आम्ले, चमैंइ ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्, धै चमैंलाइ दु:ख पिंब्मैंलाइ दण्डा पिंम्।
ओ याहवेह, ङ फिर दयाम्हाँया लमिंन्! ङ्ह्योत्ति, ङलाइ आखोब्मैंउँइँले ङइ बेल्ले दुःख योंल् त्हुइमुँ। छतसि कालए सुँउँइँले ङलाइ जोगेमिंन्।
झाइले याहवेहजी बिइ, “मिश्रर मुँबै ङए म्हिमैंइ योंबै दुःख ङइ म्रोंइमुँ। धै के ल्हैदिबै चिब्मैंइ दुःख पिंमा चमैंइ ग्वार ह्रिबै या ङइ थेइमुँ। चमैंइ दुःख योंब ङइ सेइमुँ।
दिलेया पत्रुसइ चने बिइ, “ओ हननिया, क्ल्ह्यो चुँसि योंबै मुइ च्युगुदे ह्रोंसने थेंसि पबित्र प्ल्हने स्योर तेब दुष्टइ क्हिए सैंर खैले झोंमिंइ?
छबिमा पत्रुसइ चने बिइ, “प्रभुए प्ल्हए जाँच लबर क्हेमैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् क्ह्रिसि खैले मत लल? ङ्ह्योद्! क्हिए प्युँ पाब्मैं म्रार्न मुँ। चमैंइ क्हि या बैरु बोयाब्मुँ।”
बिश्वासउँइँलेन् कयिनइ भन्दा हाबिलइ बेल्ले छ्याँबै ख्रो परमेश्वरलाइ पिंइ। छाबै बिश्वासइ लमा हाबिल परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिइ, तलेबिस्याँ चइ पिंबै ख्रो म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंइ। हाबिल सियालेया चइ लबै बिश्वासउँइँलेन् अझै च पोंसिन्मुँ।
छलेन क्हेमैं नेरो परमेश्वरए म्हाँजोर छारा बाछा फैमिंबै येशू ङाँर नेरो खीए पबित्र लमिंबै कोए ङाँर खइमुँ। येशूए कोजी हाबिलए कोइ भन्दा अझै छ्याँबै ताँ पोंम्।
म्रोंर के लबै म्रोंमैंलाइ पिंल् त्हुबै नों सै क्हेमैंइ आपिंइमुँ। च नों सैइ क्हेमैंए फिर छ्याब् ल्हैदिइमुँ। ताँन् भन्दा थेबै भों मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंए म्रोंमैंए सैं क्रोब थेल् खाँइमुँ।