1 आदम ह्रोंसए प्ह्रेंस्योने बालु तइ, धै हब्बाइ प्हसे नोसि कयिन फिइ, धै बिइ, “याहवेहजी ल्होमिंसि ङइ च्ह घ्रि फिइ।”
क्हि नेरो च्हमिरिए म्हाँजोरि धै क्हिए सन्तानमैं नेरो च्हमिरिए सन्तानए म्हाँजोरि ङइ प्होंब्-नेब् लमिंम्। च्हमिरिए सन्तानइ क्हिए क्र प्लेब्मुँ धै क्हिइ चए प्हले तिंजुर चोब्मुँ।”
खीजी म्हिलाइ तेवाबै लिउँइँ खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै सिंधुँर फेनेबै घ्याँर खाबै या आखरिगे बिसि रुँबै ल्हागिरि अदनए बगैंचार्बै स्यारउँइँले करूबमैं नेरो कारग्युले स्युररिबै मिइ लुँरिबै सेलाँ (तरवार) थेंमिंइ।
चइ धबै कयिनए अलि हाबिल फिइ। हाबिल क्यु छैं तइ, कयिन बिस्याँ म्रोंर के लब तइ।
धबै आदम ह्रोंसए प्ह्रेंस्योने बालु तसि चए प्ह्रेंस्योइ च्ह फिइ। “कयिनइ सैवाबै हाबिलए साटोरि परमेश्वरजी ङलाइ कोलो घ्रि पिंइमुँ।” बिसि हब्बाइ चए मिं शेत थेंइ।
चइ ह्रोंसए च्हए मिं नोआ थेंसि बिइ, “याहवेहजी सलाइ सराप पिंल। दिलेया च सउँइँलेन् ङ्योइ लबै केउँइँले चु कोलोइ भों न्हल् पिंब्मुँ।”
च्ह च्हमिमैं याहवेहजी पिंबै आशिकमैं ग, फो न्होंर्बै प्हसेमैं खीजी पिंबै इनाम ग।
ङ्यो स्योंम्बै कयिन बिबै म्हि धों तब तल् आत। च दुष्टल् मुँल, छतसि चइ ह्रोंसए अलि सैवाइ। चइ ह्रोंसए अलि तले सैवाइ बिस्याँ चइ लबै के आछ्याँब मुँल, दिलेया अलिइ लबै केमैं छ्याँब मुँल।