9 च लिउँइँ चइ धबै म्होंड म्रोंसि आघेंमैंने बिइ, “ङइ धबै म्होंड म्रोंइ। त्हिंयाँ, लयाँ नेरो च्युसे घ्रि मुसारमैंइ ङलाइ फ्योरिल।”
दिलेया म्हुँइँसर परमेश्वर अबीमेलेक ङाँर म्होंडर युसि बिइ, “थेद्, च च्हमिरि आगुए प्ह्रेंस्यो ग! छतसि क्हिइ चलाइ पखस्याँ क्हि सियाब्मुँ।”
छले चइ ह्रोंसए आबा नेरो आघेंमैंने चु म्होंड सेमा चए आबाइ चलाइ हौदिसि बिइ, “क्हिइ म्रोंबै चु म्होंड खैबै म्होंड जा? ङ, क्हिए आमा नेरो क्हिए आघेंमैं खसि क्हिलाइ कुरसि फ्योले वा?”
ङ्यो ताँन् म्रोंर गउँए प्हैं फैरिल। ङए प्हैं राइ, धै क्हेमैंए प्हैंमैंइ कारग्युले ङए प्हैं फ्योइ।”
छबिमा चए आघेंमैंइ चने बिइ, “ङिए फिर क्हिइ ग्याल्स लल् म्हैल् वा? ङिए फिर क्हि क्ल्हे तल् म्हैल् वा?” छतमा चइ म्रोंबै म्होंडए ताँमैंइ लमा आघेंमैं चने बालु बेल्ले ख्रे लबर होंइ।
लिउँइँ योसेफइ फारोने बिइ, “क्हिए म्होंडमैं ङ्हिंना-ङ्हिंनए अर्थ घ्रिन् ग। परमेश्वरजी तो लल् म्हैइमुँ च क्हिने उँइँमिंइमुँ।
क्हिइ ङ्हिखे समा क्हेसि म्रोंबै म्होंडए अर्थ चुन् ग, चु क्ह्रोंसेंन लब् बिसि परमेश्वरजी मैंल् खाँइमुँ, धै परमेश्वरजी युनन् चु के लब्मुँ।
च त्हेर योसेफ मिश्रर्बै क्रथे मुँल। ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंने म्ल्ह नारिमैं चुँब या चन् मुँल। छतसि योसेफए आघेंमैं खसि क्र कुरदै चलाइ फ्योइ।
योसेफ धिंर खबै लिउँइँ चमैंइ खेंमैंइ पखबै क्होल्सैमैं योसेफलाइ पिंसि यो छ्युँ लसि फ्योइ।
चमैंइ बिइ, “क्हिए केब्छैं, ङिए आबा सबन् मुँ, तिंयाँ समा सोरिइमुँ,” बिदै कुरसि चलाइ फ्योइ।
यहूदा नेरो चए आघें-अलिमैं योसेफए धिंर फेखमा च चर्न मुँल। धै चमैंइ चए ओंसों खसि फ्योइ।
क्हिइ ह्रोंसए केब्छैंमैंने ‘क्हेमैंल आबा नेरो अरू अलि या मुँ वा?’ बिसि ङ्योएल
तारे युनन् ङए आबा ङाँर ह्यासि ‘परमेश्वरजी ङलाइ मिश्र ह्युल तिगोंर्बै क्ल्हे लमिंइमुँ, बिसि क्हिए च्ह योसेफइ बिइमुँ। छतसि क्हैल् आलल्ले ङ ङाँर खो!
योसेफइ के लब्मैंने ह्रोंसए रथ तेबर ल्हैदिइ। धै गोशेन समा ह्रोंसए आबा याकूबने त्होबर ह्याइ। धै आबालाइ म्रोंबै तोदोंन् योसेफ आबाने अँखलो ख्वेसि क्रोबै क्रोबन् तइ।
योसेफइ ह्रोंसए आबा आघें-अलिमैं नेरो ह्रोंसए आबाए परवा ताँनलाइ चमैंए प्हसेमैं कति मुँ च ङ्ह्योसि चबै सैमैं या पिंइ।
छले क्हेमैं तोइ छ्याब् आरेब तसि परमेश्वर ङो आसेब्मैंए म्हाँजोर तोइ खोट आरेबै परमेश्वरए सन्तान तद्। छतस्याँ परमेश्वर ङो आसेब्मैंए उँइँर क्हेमैं मुसारा धोंले चारब्मुँ।