7 ङ्यो ताँन् म्रोंर गउँए प्हैं फैरिल। ङए प्हैं राइ, धै क्हेमैंए प्हैंमैंइ कारग्युले ङए प्हैं फ्योइ।”
ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं क्हिए केब्छैंमैं तरिगे, चमैंइ क्हि फ्योरिगे। क्हिए आघेंमैं-अलिमैंए फिर क्हि क्ल्हे तरिगे, झाइले क्हिए आमाउँइँले योंबै सन्तानमैं क्हिए ओंसों कुररिगे। क्हिए फिर सराप झोंब्मैं ताँनइ सराप योंरिगे, झाइले क्हिए फिर आशिक पिंब्मैं ताँनइ आशिक योंरिगे।”
तलेबिस्याँ चइ चमैंने बिइ, “ङइ म्रोंबै म्होंड थेद् ओ।
च त्हेर योसेफ मिश्रर्बै क्रथे मुँल। ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंने म्ल्ह नारिमैं चुँब या चन् मुँल। छतसि योसेफए आघेंमैं खसि क्र कुरदै चलाइ फ्योइ।
छतमा चमैंए बारेर ओंसोंन् चइ म्रोंबै म्होंड मैंसि योसेफइ चमैंने बिइ, “क्हेमैं छैं लबर खब्मैं ग। चु ह्युलर तो-तो मुँगे बिसि क्होबर क्हेमैं खब् ग।”
योसेफ धिंर खबै लिउँइँ चमैंइ खेंमैंइ पखबै क्होल्सैमैं योसेफलाइ पिंसि यो छ्युँ लसि फ्योइ।
चमैंइ बिइ, “क्हिए केब्छैं, ङिए आबा सबन् मुँ, तिंयाँ समा सोरिइमुँ,” बिदै कुरसि चलाइ फ्योइ।
यहूदा नेरो चए आघें-अलिमैं योसेफए धिंर फेखमा च चर्न मुँल। धै चमैंइ चए ओंसों खसि फ्योइ।
दिलेया यहूदा योसेफए उँइँर ह्यासि बिइ, “ओ ङए प्रभु, ङ यो छ्युँ लमुँ क्हिए केब्छैंइ ताँ घ्रि बिल् पिंन्। क्हि म्रुँ धों तबै थेबै म्हि ग दिलेया क्हिए केब्छैंने बालु ह्रिस आखमिंन्।
क्हिइ ह्रोंसए केब्छैंमैंने ‘क्हेमैंल आबा नेरो अरू अलि या मुँ वा?’ बिसि ङ्योएल
चए आघेंमैं या खसि चए ओंसों पद्खु तसि “थेद्, ङि क्हिए केब्छैंमैं ग,” बिइ।
छतसि स्वर्गरि, पृथ्बी फिर नेरो पृथ्बी न्होंरि मुँबै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैंइ येशूए मिंर च्हि तुँल् त्हुब्मुँ।
खीए फिर बिश्वास लब्मैं खीए ज्यु ग, चमैंए क्र खीन् ग। खीजी चमैंलाइ सोल् लमिंमुँ। ख्रीष्ट ताँन् सै भन्दा थेब तरिगे बिसि परमेश्वरजी ताँन् भन्दा ओंसों ख्रीष्टलाइ सोगों लमिंइ।