5 तिगें योसेफइ म्होंड म्रोंइ। चइ च म्होंड आघेंमैंने सेमा चमैं झन चने बालु ल्हें ख्रे लबर होंइ,
दिलेया म्हुँइँसर परमेश्वर अबीमेलेक ङाँर म्होंडर युसि बिइ, “थेद्, च च्हमिरि आगुए प्ह्रेंस्यो ग! छतसि क्हिइ चलाइ पखस्याँ क्हि सियाब्मुँ।”
छले रोरिमा चइ छाबै म्होंड म्रोंइ: सउँइँले मु समा ह्याबै लि घ्रि मुँन, चए च्हो मुर्न फेनेब् मुँन। धै परमेश्वरए दूतमैं चर क्रेब माइ तब लमन।
“बगाल कोंबै त्हेर म्होदोए फिर क्रेबै बुग्यमैं पेटारे, थोप्ले नेरो छिर्केमिर्के तब ङइ म्होंडर म्रोंइ।
च त्हेर परमेश्वरए स्वर्गदूतइ म्होंडर ङने ‘ओ याकूब!’ बिमा ङइ ‘होइ, ङ चुर्न मुँ,’ बिइ।
छले आबाइ अरू च्हमैं भन्दा चए फिर ल्हें म्हाँया लब् म्रोंसि चए आघेंमैं चने बालु ख्रे लबर होंइ। धै चने बालु छेनाले आपोंमल।
तलेबिस्याँ चइ चमैंने बिइ, “ङइ म्रोंबै म्होंड थेद् ओ।
छबिमा चए आघेंमैंइ चने बिइ, “ङिए फिर क्हिइ ग्याल्स लल् म्हैल् वा? ङिए फिर क्हि क्ल्हे तल् म्हैल् वा?” छतमा चइ म्रोंबै म्होंडए ताँमैंइ लमा आघेंमैं चने बालु बेल्ले ख्रे लबर होंइ।
झेलर फेबै मिश्रर्बै म्रुँए थुँबै सैमैं पिंनेबै चिब नेरो चबै सैमैं ह्योमिंबै चिब ङ्हिंइन तिंगें स्यो-स्योबै म्होंड म्रोंइ।
ङ्हिदिं योबै लिउँइँ फारो म्रुँइ म्होंड घ्रि म्रोंइ। म्होंडर च नील स्योंए छ्योगोर रारिल।
छतमा चमैंए बारेर ओंसोंन् चइ म्रोंबै म्होंड मैंसि योसेफइ चमैंने बिइ, “क्हेमैं छैं लबर खब्मैं ग। चु ह्युलर तो-तो मुँगे बिसि क्होबर क्हेमैं खब् ग।”
मेत्हँले प्रिंब्मैंइ चलाइ बेल्ले दुःख पिंब्मुँ। चए फिर मेत्हँलेइ प्रिंसि चलाइ ल्हाब्मुँ।
याहवेहलाइ मान लब्मैंने बालु खी बेल्ले क्ह्रिबै थु तम्, धै खीजी फैबै बाछाए ताँमैं चमैंलाइ सेल् पिंम्।
ङइ चमैंलाइ क्हिए ताँ लोमिंइ। ङ ह्युलर्बै आङिंब् धोंले चमैं या चु ह्युलर्बै आङिं। छतसि चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ चमैं हेल् लम्।