29 झाइले याकूबज्यै यो छ्युँ लसि चने “क्हिए मिं तो जा? ङने बिद्,” बिसि ङ्योएइ। “ङए मिं क्हिइ तो लबर ङ्योएल?” बिदै खीजी याकूबलाइ आशिक पिंइ।
छतसि तारे क्हिए मिं अब्राम आङिं, अब्राहाम तब्मुँ। तलेबिस्याँ ङइ क्हिलाइ ल्हें ह्रेंमैंए खे लमिंब्मुँ।
परमेश्वरजी चने बिइ, “क्हिए मिं याकूब ग। दिलेया तारे क्हिलाइ याकूब बिरिब् आरे, क्हिए मिं इस्राएल तब्मुँ।” छले चए मिं इस्राएल तइ।
याकूब पद्दन-आरामउँइँले एखबै लिउँइँ परमेश्वर धबै च ङाँर म्रोंयुसि चलाइ आशिक पिंइ।
स्वर्ग समा खाब् क्रेयासि युइमुँ? खाबइ ह्रोंसए मुठिर खैं क्हाइमुँ? ह्रोंसए क्वेंर खाबइ मा ङ्युँइ बेर्दिइमुँ? पृथ्बीए साँद खाबइ तोक्दिइमुँ? खीए मिं तो जा, धै खीए च्हए मिं तो जा? क्हिइ सेइमुँ बिस्याँ ङने बिद्!
स्वर्गदूतइ बिइ, “ङ गब्रिएल ग। ङ परमेश्वरए उँइँर रारिम्। क्हिने ताँ लबर नेरो चु सैं तोंबै ताँ बिद् बिसि परमेश्वरजी ङलाइ कुलब् ग।