20 ‘क्हिए केब्छैं याकूब ङिए लिलि खसिन्मुँ।’” तलेबिस्याँ “ङए ओंसों-ओंसों कुलबै क्होल्सैमैं म्रोंसि चए ह्रिस म्हह्यालै धै चए उँइँर ङ ह्यामा चइ ङ खल् पिंब्मुँ,” बिब याकूबए सैंर मैंइ।
छलेन याकूबइ बगालए लिलि प्रब्मैं ताँनने बिइ, “एसावने त्होमा क्हेमैंइ छ बिद्,
छतसि च क्होल्सैमैं ओंसों कुल्मिंइ, च बिस्याँ च म्हुँइँसर ह्रोंसए तम्बुर्न टिइ।
झाइले चमैंए आबाइ चमैंने बिइ, “छ आलै आत बिस्याँ छ लद्: चु ह्युलर्बै छ्याँ-छ्याँबै सैमैं, लिंबै थाँ खबै फोबै छ्युगु, च्हौदे, क्वे खुदु, छ्याँबै मसला, मुर्रा, पेस्ता नेरो बदाम च म्हिए ल्हागिरि क्हेमैंए नेंदोंर झोंसि बोमिंन्।
युनन् ह्रिस खबै म्हिइ प्होंगि तल् लम्, दिलेया युनन् ह्रिस आखबै म्हिइ प्होंरिबै म्हिमैं क्ह्रिल् लम्।
म्रुँलाइ ह्रिस खल् लबै म्हि सिल् त्हुब्मुँ, छतसि बुद्धि मुँबै म्हिइ ह्रिस खरिबै म्रुँलाइ सैं तोंन् लम्।
थेबै म्हिलाइ त्होबर क्होल्सै बोसि ह्यास्याँ चए घ्याँ खोल्दिम्।
ह्रिस खरिबै म्हिलाइ खाबज्यै आसेल्ले क्होल्सैमैं पिंमा चए ह्रिस म्हम्, धै क्वेंर लोसि पिंबै घुसइ ह्रिस म्हल् लम्।
ह्रिस म्हबर तो पिंलेया चइ किंल् आङिं; क्होल्सैंमैं क्हिइ कति पिंलेया चए ह्रिस आम्ह।
छले परमेश्वरजी खीए सैं एइरि ल्हयो लसि खीए थेबै ह्रिसउँइँले सैं एम् उ, धै ङ्यो नास तरिब् आरे, बिसि खाबइ सेइमुँ?”
ह्रोंसने आक्ह्रिब्मैंलाज्यै या छेनाले लोदा सैंदा लल् खाँब तल् त्हुम्। छ लस्याँ परमेश्वरजी चमैंए सैं एसि क्ह्रोंसेंन्बै ताँ क्होबै सैं पिंलै।