22 धै याहवेह परमेश्वरजी बिइ, “ङ्यो धोंलेन् म्हि छ्याँब-आछ्याँब सेल् खाँब् तइमुँ। तारे चइ खोंयोंइ सोल् योंबै सिंधुँर्बै रो टोंसि चल् आयोंरिगे। आस्याँ च खोंयोंन् बिलै सोरिब्मुँ।”
धबै परमेश्वरजी बिइ, “तारे म्हि ङ्यो धोंन् तब ङ्यो धोंन् ब्योंब बनेले। चमैंइ मा ङ्युँइर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेंमैं, धिंर न्हबै खेदोमैं, क्ह्योंर्बै खेदोमैं नेरो सर प्रबै ताँन् सैमैं फिर क्ल्हे लरिगे।”
झाइले ङ्ह्योबर छ्याँब, चबर लिंबै रो रोबै ल्हें सिंधुँमैं याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले म्लोमिंइ। धै बगैंचाए म्हाँजोर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै सिधुँ नेरो छ्याँब आछ्याँब फेलल् खाँबै ज्ञान पिंबै सिंधुँ या रुँइँइ।
याहवेह परमेश्वरजी आदम नेरो चए प्ह्रेंस्योए ल्हागिर ट्हुबिए क्वें बनेसि खिमिंइ।
छतसि “सउँइँलेन् च बनेल, च सर्न के लरिगे” बिसि याहवेह परमेश्वरजी अदनए बगैंचाउँइँले चलाइ तेवाइ।
क्हेमैंइ च रो चबै त्हिंइर्न क्हेमैंए सैं न्होंर्बै मि थोंब्मुँ, धै छ्याँब आछ्याँब सेल् खाँबै ज्ञान योंसि क्हेमैं या परमेश्वर धोंन् तब्मुँ बिसि परमेश्वरजी सेइमुँ।”
ङ्हाँदुमैं चसि म्रेंब्मुँ, याहवेह म्हैब्मैंइ खीलाइन थेब् लब्मुँ। धै चमैं खोंयोंन् बिलै सोरिल् योंब्मुँ!
बुद्धि ख्वेब्मैंए ल्हागिर च छ्ह योंबै सिंधुँ ग; च क्हाब्मैंइ आशिक योंम्।
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ परमेश्वरए बगैंचार मुँबै छ्ह पिंबै सिं धुँर्बै रोमैं ङइ चल् पिंब्मुँ।”
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।
सहरए म्हाँजोर्बै घ्याँ तसि स्यों प्ररिल। च स्योंए रेर छ्ह पिंबै सिं धुँ मुँल। च धुँर सालर्बै च्युसे ङ्हिं म्हैनन् च्युसे ङ्हिं खालर्बै रोमैं रोमल। च सिंधुँए प्हो ह्रें-ह्रेंमैंलाइ सल् लबै ल्हागिर मुँल।