19 क्हि सर आकोंन् समा क्हिए ङ्होर्बै छैब प्ह्युरसि दुःखले कमैंबै कमैं चल् त्हुब्मुँ। क्हि सउँइँलेन् बनेल, क्हि सन् ग, क्हि सिसि सर्न कोंयाब्मुँ।”
अब्राहामइ बिइ, “ओ याहवेह, ङ स नेरो मेब्रो धों तलेया क्हिने बालु ताँ सेबै आँट लइमुँ।
झाइले याहवेह परमेश्वरजी सउँइँले म्हि बनेसि चए नखुँरि सो फुइमिंमा म्हि सोगों तइ।
“ङ अरू ह्युलउँइँले खसि क्हेमैंए म्हाँजोर टिइमुँ। ङए प्ह्रेंस्यो सियाइ। छतसि सिनु पाबै छगोंए ल्हागिर क्ल्ह्यो घ्रि ङने चुँन् ओ।”
सइ क्हिए ल्हागिर पुजु नेरो क्ह्रुमैं म्लोमिंब्मुँ धै क्हिइ म्रोंर्बै प्याँ पिंमैं चब्मुँ।
आदम कुब्ब्रासे सोंच्यु बर्ष तसि सिइ।
तलेबिस्याँ ङ्यो खैले बनेइ बिब खीजी सेइमुँ, ङ्यो स त्हुल मत्त्रे ग बिबै या खीजी सेइमुँ।
झाइले म्हिमैं ह्रोंसए के लबर त्होंम् धै ङेस समा के लरिम्।
क्हिजी ह्रोंसए लि लोमा चमैं ङ्हिंम्; क्हिजी चमैंए सो किंमा चमैं सियाम् धै धबै सर्न कोंयाम्।
चबै सैमैंए ल्हागिर दुःख लबर न्हाँगर्न रेब नेरो ङेसर क्हैल्ले रोबै या फाकर्न ग, तलेबिस्याँ खीजी म्हाँया लब्मैंलाइ, न्हरु पिंम्।
भों नुयासि ङ तियाबै पु धोंन् तयाइमुँ, ङए ले ताइ ह्रेंयाइमुँ, सियारिगे बिसि क्हिजी ङ त्हुलर भ्योंथेंइमुँ।
ह्युलर्बै ताँन् प्लो प्लोब्मैंइ भोज चदै सैं तोंदै क्हिए मिं क्वेब्मुँ। ह्रोंसलाइ जोगेल् आखाँब्मैं सर्न कोंनेल् त्हुब्मुँ, चमैं ताँनइ क्हिए उँइँर्न च्हि तुँब्मुँ।
“ओ म्हिए प्हसेमैं सर एखो!” बिसि क्हिजी म्हिमैं स त्हुलर कोंमिंम्।
क्ह्रियाल् खाँबै ताँ थोबै म्हि सिगोंमैंने बालु थु तबर फेनेब्मुँ।
ओंसोंबै म्हि सउँइँले बनेबै पृथ्बीर्बै म्हि ग, लिउँइँबै म्हि स्वर्गर्बै म्हि ग।
ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।
ओ अलि-अङाँमैं, परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ क्हेमैंने बिमिंमा क्हेमैंलाइ तोइ दुःख आतरिगे बिसि चब-थुँबए ल्हागिर ङिइ त्हिंयाँ म्हुँइँस ह्रोंसइन बेल्ले के लइ बिब क्हेमैंज्यै सेइमुँ।
क्हेमैंने टिमा ङिइ “खाबइ के आल, चइ चबै या आचरिगे” बिल।
ताँन् म्हिमैं तिब्ले सिल् त्हुम्, धै सिबै लिउँइँ परमेश्वरजी लबै इन्साफर राल् त्हुम्।