13 छतमा याहवेह परमेश्वरजी च्हमिरिने “क्हिइ तले छ लल?” बिमा च्हमिरिइ बिइ, “प्हुरिइ ङने ‘तोइ आत! च रो चलेन् तम्’ बिसि स्योर तेइ। छतसि ङइ चइ।”
छतमा फारो म्रुँइ अब्रामलाइ हुँइसि बिइ, “क्हिइ ङने चु तो लल? चु च्हमिरि क्हिए प्ह्रेंस्यो ग बिसि क्हिइ ङने तले आबिल?
योसेफइ चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ छाबै के तले लल? आसेल्ले लबै के ङ धों तबै म्हिइ सेम् बिसि क्हेमैंइ आसेल् वा?”
छबिमा चमैं बेल्ले ङ्हिंसि योनाने बिइ, “क्हिइ तले चु लल?” (ओंसोंन् चइ ह्रोंसए ताँ बिल् खाँल, छतसि “च याहवेहउँइँले भौदिसि खन!” बिब चमैंइ था सेइ।)
पिलातसइ बिइ, “क्हिइमि ङ यहूदी ङ्हाँल् वा? क्हिए ह्रेंमैं नेरो ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैंइ क्हि ङए योर पिंवाइमुँ। क्हिजी तो के लल?”
तलेबिस्याँ पापइ ठिमर्बै ताँउँइँले मौका च्ह्यासि ठिमउँइँले ङलाइ लुसि सैवाइ।
क्हेमैंइ छलकपट आलल्ले ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबै सैं लइ, दिलेया स्योंम्बै हब्बालाइ प्हुरिइ खैले स्योर तेसि लुइ, छलेन क्हेमैंए सैं या न्होंवाम् उ बिसि ङ ङ्हिंइमुँ।
ओंसों आदम पापर च्होब् आङिं, बरु हब्बाइ स्योलिबै ताँ क्वेंसि पापर च्होल।