12 म्हिइ बिइ, “ङने टिरिगे बिसि क्हिइ पिंबै च्हमिरिइ च सिंधुँर्बै रो ङ पिंइ। धै ङइ चइ।”
याहवेह परमेश्वरजी बिइ, “म्हि घ्रिन् टिब छ्याँब आरे। छतसि ङइ चए ल्हागिर चने ङ्हेंब चलाइ ल्होब थु घ्रि बनेब्मुँ।”
छले म्हिइ न्हबै खेदोमैं, मुर प्हुरबै नमेमैं नेरो ताँन् क्ह्योंर्बै खेदोमैंए मिं थेंइ। दिलेया आदमए ल्हागिर ङ्हेंब नेरो ल्होब खाबै आयोंल।
याहवेह परमेश्वरजी म्हिउँइँले ट्हुइबै रेसिंउँइँले च्हमिरि घ्रि बनेसि म्हि ङाँर पखइ।
“क्हि क्लुँनन् मुँ बिसि खाबइ बिइ? ङइ आचद् बिबै सिंधुँर्बै रो क्हिइ चवाल् वा?” बिसि परमेश्वरजी ङ्योएइ।
बुद्धि आरेबै म्हिइ ह्रोंसए न्होह्रों तबै के लम्, चए खोंइ याहवेहए बिरोधर पोंम्।
पापमैं लोइरि थेंबै म्हिल खोंयोंइ छ्याँब आत, दिलेया “पापमैं लइमु” बिसि पिवाबै म्हिइ आशिक योंम्।
दिलेया च म्हिइ ह्रोंस ठिक के लबै म्हि ग बिसि प्हैंबर “छ बिस्याँ ङए ङ्हेब्-ट्हुब् खाब् जा?” बिसि ङ्योएमा
परमेश्वरजी म्हिलाइ खैले ठिक ठर्दिमुँ बिब चमैंइ वास्ता आल, बरु चमैंइ ह्रोंसइ लबै धर्म-कर्मइ परमेश्वरए उँइँरि ठिक ठर्दिल् म्हैइ। छतमा चमैं परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै घ्याँर प्रल् आङिं।